https://www.youtube.com/watch?v=GiRUF7hvWuM

Jeżeli spodobała ci się ta piosenka wysłuchaj jej ponownie i spróbuj zaśpiewać.

Teraz trochę trudniejsze zadanie, ale myślę że wykonasz je doskonale.

Posłuchaj i powtórz:

My Family Vocabulary For Kids | Pronouns and Contractions | ELF Learning

https://www.youtube.com/watch?v=G3oo5Xxv8yU

Gotowe? To zapraszam do wykonania „Paluszkowej rodzinki”

https://www.youtube.com/watch?v=mjFcrv6Lfx8

Narysuj mini portrety każdego członka Twojej rodziny: mamy, taty, rodzeństwa, dziadków wytnij i za pomocą paska papieru owiń dookoła palca i sklej. Powstanie paluszkowa kukiełka. Na każdy palec załóż jedną postać. Zaśpiewaj samodzielnie po angielsku piosenkę : Finger Family pokazując i nazywając kolejnych członków rodziny.

Dla tych którzy nie wiedzą jak wykonać postaci do piosenki mam szablony do wycięcia w załączniku.

Na koniec dla wszystkich spragnionych ruchu piosenki które znacie.

Posłuchaj i zatańcz tak jak to robiliśmy w przedszkolu!

The Penguin Dance | Animal Songs | PINKFONG Songs for Children

https://www.youtube.com/watch?v=JkiglO98YYo

Baby Shark Dance PINKFONG Songs for Children

https://www.youtube.com/watch?v=XqZsoesa55w

Wszystkie materiały dostępne również na poczcie:

login: jang245@wp.pl

hasło: przedszkole245

Have a fun!

and

See You soon!

Iwona Suska

• Nasze emocje-  Piosenka  dla dzieci

https://www.youtube.com/watch?v=kRJFN6V7TB4

• „Emocje” – diagram, doskonalenie umiejętności głoskowania. R. rysuje na kartce kratki. Dzieci rzucają kostką, a liczba, która wypadnie wskazuje numer zagadki. R. czyta zagadkę – pierwsza osoba, która się zgłosi i odgadnie hasło, próbuje zapisać je. Zabawę można urozmaicić o język angielski.

1. Służy do mierzenia czasu. Po angielsku clock. 2. Budynek, w którym mieszkamy. Po angielsku house. 3. Żółty owad w czarne paski. Po angielsku bee. 4. Następuje po dniu. Po angielsku night. 5. Polska to nasz… Po angielsku country. 6. Kolorowe do rysowania.

Rodzic  pyta dzieci: Jakie hasło powstało? Co ono oznacza? Czym są emocje? Jakie emocje znacie? R. zapisuje wszystkie nazwy emocji podane przez dzieci. R. czyta wyrazy, a dzieci powtarzają. Dzieci wyodrębniają pierwszą i ostatnią głoskę w każdym wyrazie.

• „Zgadnij” – odgadywanie emocji jedynie po mimice, opisywanie cech charakterystycznych. Dzieci odliczają 1… 2… 3…, minę pokaż Ty!, a R. pokazuje jedną z emocji jedynie za pomocą mimiki. Dzieci odgadują jej nazwę. Następnie opisują, jak się ona objawia (np. radość: uśmiech, podniesione kąciki ust, dołeczki w policzkach; gniew: zmarszczone czoło i brwi, zaciśnięte usta itd.). Na koniec dzieci pokazuje ją na swoich twarzach.
•  „Emocje na twarzy” – rozpoznawanie emocji po wyrazie twarzy, zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem KP4.19b.
• „Druga połówka” – utrwalenie nazw emocji oraz ich zapisu, praca z KP4.19a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, odwzorowywanie, rozwijanie umiejętności kontynuowania rytmu kilkuelementowego.
• „Moje emocje” – malowanie farbami przy Sonatcie Księżycowej L. van Beethovena https://www.youtube.com/watch?v=ldlk7w1TjfE

 (pędzlem lub palcami). Po zakończeniu pracy dzieci oglądają obrazy i na ich podstawie zgadują, jaki nastrój im towarzyszył.

• „Podróż do krainy: złości, radości, smutku, strachu” – zabawa dramowa. Dzieci przy muzyce https://www.youtube.com/watch?v=eCCan3TFPoc naśladują gesty Rodzica. Gdy muzyka ucichnie, zatrzymują się w krainie złości, radości, smutku, strachu – przedstawiają mimiką, gestem różne uczucia i emocje.

Richard Clayderman - Ballade Pour Adeline

https://www.youtube.com/watch?v=eCCan3TFPoc

WTOREK

• „Przedszkolne emocje” – praca z KP4.20b, rozpoznawanie emocji innych na podstawie opowieści i ilustracji, dostrzeganie związków przyczynowo–skutkowych. R. opowiada historyjkę na podstawie ilustracji z KP4.20b, w każdym przypadku wypowiada zdanie: Wtedy czuła…. Zadaniem dzieci jest dokończenie zdania nazwą emocji. Następnie dzieci dopasowują buźki z emocjami do rysunków.

• Nazwij emocje

Rekwizyty: zdjęcia ludzi (dorosłych i dzieci) pokazujące różne emocje

Obejrzyj z dzieckiem ilustracje przedstawiające różne postacie. Nazywaj przeżywane przez nie emocje, np. radość, smutek, strach, gniew, zdziwienie.
Poproś dziecko, by spróbowało pokazać, jak ono wyrażałoby taką emocję. Pokaż mu swoją wersję. Zadanie można utrudnić (urozmaicić): spróbujcie pokazać jakąś emocję, zwiększając lub zmniejszając jej intensywność. Możecie też ćwiczyć poszukiwanie emocji przeciwnych.

• Zły humorek – wysłuchanie wiersza Doroty Gellner, swobodne wypowiedzi dzieci.

„Zły humorek” D. Gellner         https://www.youtube.com/watch?v=2ZiqVi5muTE

Jestem dzisiaj zła jak osa !
Złość mam w oczach i we włosach !
Złość wyłazi mi uszami
I rozmawiać nie chcę z wami !
A dlaczego ?
Nie wiem sama
Nie wie tata , nie wie mama …
Tupię nogą , drzwiami trzaskam
I pod włos kocura głaskam .
Jak tupnęłam lewą nogą ,
Nadepnęłam psu na ogon .
Nawet go nie przeprosiłam
Taka zła okropnie byłam .
Mysz wyjrzała z mysiej nory :
– Co to znowu za humory ?
Zawołałam : – Moja sprawa !
Jesteś chyba zbyt ciekawa .
Potrąciłam stół i krzesło ,
co mam zrobić , by mi przeszło ?!
Wyszłam z domu na podwórze ,
Wpakowałam się w kałużę.
Widać , że mi złość nie służy ,
Skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie , patrzę wkoło,
Wcale nie jest mi wesoło…
Nagle co to ?
Ktoś przystaje
Patrzcie ! Rękę mi podaje !
To ktoś mały , tam ktoś duży-
Wyciągają mnie z kałuży .
Przyszedł pies i siadł koło mnie
Kocur się przytulił do mnie,
Mysz podała mi chusteczkę :
– Pobrudziłaś się troszeczkę !
Widzę , że się pobrudziłam ,
Ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została .
Nie będę jej szukała !

Po przeczytaniu wiersza R. zadaje dzieciom pytania: Co czuła dziewczynka? Z jakiego powodu czuła gniew? Jak się zachowywała? Co znaczy być złym, a co złościć się / być zezłoszczonym? Czy to oznacza to samo?

• „Moje emocje” – rozpoznawanie własnych emocji i podawanie ich nazw. Rodzic  czyta dzieciom zdania opisujące różne zdarzenia. Dzieci mówią, jakie emocje poczułyby w takiej sytuacji. (R. podkreśla, że chodzi o ich emocje i że każdy ma prawo czuć coś innego, nie ma jednej dobrej odpowiedzi). Dzieci wybierają emocje, ustawiając się w danym miejscu. R. wcześniej rozkłada w różnych miejscach emotikony pokazujące emocje (radość, strach, gniew, smutek, zdziwienie, wstyd).

Przykładowe zdania:

• Ktoś zepsuł moją zabawkę.
• Mama mnie pochwaliła.
• Idę do dentysty.
• Biegnie do mnie duży pies.
• Mam dziś urodziny.
• Przyjechała ciocia, której dawno nie widziałem / widziałam.
• Pierwszy raz jadę na wycieczkę bez rodziców.
• Wylał mi się sok.
• Dostałem / dostałam prezent od kolegi bez okazji.
• Występuję na przedstawieniu z okazji Dnia Matki.
• Jestem na placu zabaw, gdzie jest mnóstwo dzieci, których nie znam.

• Zabawa relaksacyjna „Figurki”                                                                                                                                    muzyka relaksacyjna https://www.youtube.com/watch?v=kh-6z4Xmgr4

Rodzice włączają  muzykę relaksacyjną, dziecko  słucha muzyki wykonując masaż na plecach mamy / taty rysuj spirale, figury geometryczne i inne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią. Następnie usiądźcie po turecku naprzeciw siebie i wymyślcie wspólny taniec dłoni do utworu, porozumiewając się ze sobą bez słów.

• „Lustro” – zabawa w parach. dziecko jest lustrem i jego zadaniem jest wierne kopiowanie każdego ruchu partnera/rodzica.  Po kilku minutach następuje zamiana ról

• „Chmurka” – praca plastyczna techniką kolażu. Dzieci rysują swoją małą postać na dole strony oraz dwie chmurki – w jednej rysują i wklejają rzeczy / sytuacje, które sprawiają że: są radosne, a w drugiej te, które wywołują w nich smutek.
• Praca z KP4.20a – doskonalenie umiejętności nazywania uczuć, rozwój zdolności grafomotorycznych i kreatywności, budowanie wypowiedzi.

ŚRODA

• „Ciasteczka” – wspólne pieczenie lekarstwa na smutki, ciasteczek owsianych według dowolnego przepisu. Doskonalenie umiejętności matematycznych w używaniu jednostek wagi i objętości w codziennych sytuacjach

https://www.youtube.com/watch?v=FiqCcg8KoAk    przepis na ciasteczka 1, filmik

https://miastodzieci.pl/zabawy/pyszne-ciasteczka-owsiane/ przepis na ciasteczka 2

• „Matematyczne dylematy” – dzielenie po ileś, dzielenie po równo. R. rozkłada przed sobą stos kół / ciasteczek, które się upiekły. Prosi  dziecko,  by rozdało sprawiedliwie ciasteczka. Okazuje się, że jest więcej niż po jednym dla każdego, ale mniej niż po dwa. Dzieci próbują rozwiązać sytuację problemową. (Uwaga! Jest wiele rozwiązań – rozdać tylko po jednym, znaleźć jakiś klucz, komu dać dwa, podzielić część ciastek na pół itd.)

• „Co się ze mną dzieje?” – próba odpowiedzi na pytanie, co się dzieje w naszym organizmie, gdy jest nam smutno. Dzieci próbują określić, co się dzieje z ich ciałem. Mówią np. Czuję coś w gardle, Jest mi zimno / gorąco, trzęsę się, trzęsie mi się broda, płyną mi łzy, pojawia się katar.
•  „Łzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego, po co są łzy i skąd się biorą.                  

Informacja dla Rodzica: Łzy to substancja nawilżająca i oczyszczającą, która chroni oko przed zarazkami. Łzy składają się głównie z wody, niewielkiej ilości soli oraz substancji bakteriobójczych. Bez niej nos czy gałki oczne stałyby się łatwym wejściem do naszego organizmu dla groźnych bakterii. Nad oczami znajdują się dwa gruczoły, które nieustannie produkują łzy. Stamtąd łzy spływają kanalikami, a ich nadmiar jest odprowadzany do nosa. Dlatego gdy płaczemy, musimy wydmuchać nos. Gdy oko zostaje podrażnione, łez jest tak dużo, że kanaliki nie nadążają ich odprowadzać. Oczy łzawią, na co nie mamy żadnego wpływu. Więcej łez jest produkowanych również wtedy, gdy przeżywamy silne emocje, np. smutek, radość. Łzy pojawiają się na skutek tego, co czujemy, albo są wynikiem naszych myśli czy wspomnień. Płacz jest nam czasem bardzo potrzebny, działa pozytywnie na organizm: obniża ciśnienie krwi, dotlenia mózg, powoduje spadek napięcia emocjonalnego. Niektórzy uważają płacz za oznakę słabości, inni doceniają wrażliwość płaczących. Niewątpliwie jednak płacz jest naturalną reakcją naszego organizmu.

Bajki edukacyjne:

JESTEM ZŁY - odcinek 31, seria BALI

https://www.youtube.com/watch?v=QOPTsmm7GsE

NIE PODZIELĘ SIĘ - odcinek 25, seria BALI

https://www.youtube.com/watch?v=-VEui1sDMz4

Co to jest cierpliwość? I Uczę się z Lulek.tv

https://www.youtube.com/watch?v=sABJQ-XWRtg

CZWARTEK

• Czarna jama – R. zaciemnia pokój   i z właściwą intonacją czyta wiersz Czarna jama Joanny Papuzińskiej.

Nie wie tata ani mama,

że jest w domu czarna jama...

Czarna, czarna, czarna dziura

bardzo

straszna i ponura.

Gdy w pokoju jestem sam

lub gdy w nocy się obudzę,

to się boję spojrzeć tam.

tam jest chyba mokro, ślisko,

jakby przeszło ślimaczysko...

Musi żyć tam wstrętne zwierzę,

co ma skołtunione pierze,

i do łóżka mi się wepchnie!

To jest gęba rozdziawiona,

wilczym zębem obrębiona,

coś w niej skrzeknie, chrypnie, wrzaśnie

i ta gęba się zatrzaśnie...

Ła!

Ojej tato, ojej mamo,

uratujcie mnie przed jamą!

Nie zamykaj, mamo, drzwi,

bo jest bardzo straszno mi.

A w dodatku

w tamtej jamie

coś tak jakby mruga na mnie,

że mam przyjść...

Może tkwi tam mała bieda,

która rady sobie nie da?

Którą trzeba poratować?

Może leżą skarby skrzacie?

Więc podczołgam się jak kot.

Ja – odważny, ja – zuchwalec

wetknę w jamę jeden palec.

I wetknąłem aż po gardło,

ale nic mnie nie pożarło.

Więc za palcem wlazłem cały.

Wlazłem cały!

No i już.

Jaki tu mięciutki kurz.

Chyba będę miał tu dom.

Chyba to jest pyszna nora,

nie za duża, lecz dość spora.

Latareczkę małą mam.

Nie ma

w domu

żadnych jam!

Po przeczytaniu dzieciom wiersza R. zadaje pytania: Co czuł chłopiec i dlaczego? Czego się bał? O co prosił rodziców? Jak się zakończył wiersz? Co się stało? Jaki znalazł sposób na pozbycie się lęku? Co mu pomogło? Dlaczego boimy się ciemności?

• „Mój strach” – praca plastyczna. Dzieci rysują węglem na białej kartce lub białą kredą na ciemnej to, czego się boją. Następnie prezentują swoją prace podają propozycje, jak dany lęk można pokonać. (Dzieci na znak uporania się z lękiem mogą go zamazać – węgiel lub kreda się rozmyją i strach będzie mniejszy).
•  Praca z KP4.21a – doskonalenie umiejętności dostrzegania pozytywnych i negatywnych sposobów wyrażania uczuć, rozwijanie zdolności grafomotorycznych.
• Piosenka.                                                                                                                                            https://www.youtube.com/watch?v=G8Gv1sC3d3k

           Piotr Rubik- Złość to straszny zwierz:

Przyszła Ala do mamusi
I od progu krzyczy:
"Nie chcę zupy!" "Nie chcę pizzy!"
"Mam już dość słodyczy!"
Buzia brzydka, nadąsana,
Nogą tupie głośno,
Ala nie wie, co się dzieje,
Lecz walczy z tą złością.

Refren:
Nie wiem, czy wiesz,
Że złość to straszny zwierz,
Wyciąga pazury, kły i często bywa zły. x2

Kasia z Antkiem i Kubusiem,
Bawią się w najlepsze,
Wtem podbiega do nich Tymek,
Złości się: "Ja też chcę!"
I zabiera samochody,
I krzyczy okropnie,
Cała trójka zapłakana,
Już siedzi przy oknie.

Refren….

Nic dobrego nie wynika
Z całej twojej złości,
Za to przynieść może
Wiadro smutków i przykrości.
Czasem lepiej swoje złości,
Zamknąć do koszyka,
Pograć w piłkę, porozmawiać,
Tańczyć, kiedy gra muzyka.

Refren……

PIĄTEK

• „Empatia” – wyjaśnienie pojęcia. W razie problemu R. wyjaśnia, że jest to umiejętność zauważenia, rozpoznania i współodczuwania emocji drugiej osoby, np. jest nam smutno, bo komuś przydarzyło się coś smutnego.
• „Jak mogę pomóc?” – zabawa dydaktyczna, rozbudzanie empatii. Dzieci siedzą  Rodzic  mówi: Co można powiedzieć osobie, która….?. Zadaje to pytanie dziecku, wymyślając różne sytuacje i stany emocjonalne, np.: …zgubiła ulubioną lalkę. …płacze, bo tęskni za mamą. …boi się wystąpić w przedstawieniu. …złości się, bo nie udał jej się rysunek. …wstydzi się, bo ubrudziła sobie ubranie.
• „Komiks” – praca z KP4.21b, ćwiczenia w czytaniu.
•  „Ile jest wyrazów w zdaniu?” – zabawa doskonaląca percepcję słuchową. R. wolno czyta wybrane opowiadanie lub wiersz. Robi pauzę po każdym zdaniu. Dzieci liczą, ile jest wyrazów w każdym zdaniu.
• Oglądanie czasopism dziecięcych lub książek z ilustracjami. Wyodrębnianie pierwszej głoski w nazwach przedmiotów wskazanych przez Rodzica,
•  Eksperyment ze szklanką wody i sodą. Mały eksperyment, który pomoże zrozumieć czym jest jasność umysłu. Potrzeba szklanki z wodą, małego przedmiotu zanurzonego w wodzie i kilka łyżek sody oczyszczonej.            Krok 1: Poproś dziecko, żeby spojrzało przez szklankę z wodą i sprawdziło czy widzi co jest na dnie.              Krok 2: Wsyp do szklanki kilka łyżek sody oczyszczonej i zamieszaj.                                                           Krok 3: Teraz poproś dziecko, aby spojrzał i sprawdził co widzi na dnie. Ponieważ soda jest zmieszana , bardzo słabo i niewyraźnie widać.                                                                                                                                Krok 4: Opowiedz dziecku o tym, że podobnie dzieje się w naszych głowach, np. gdy jesteśmy zdenerwowani, a nasze myśli i emocje wirują.                                                                                                                        Krok 5: Odczekajcie wspólnie, aż soda się rozpuści (ok. 2 min) i znów spójrzcie przez szklankę –ponownie można zobaczyć, co znajduje jest na dnie.                                                                                                                  Krok 6:Wytłumacz dziecku, że tak może działać empatyczne słuchanie –nasze emocje się uspokajają, lepiej widzimy czego chcemy, mamy większa jasność
• Ćwiczymy wycinanie i cięcie nożyczkami. Nabycie umiejętności wycinania ważne jest nie tylko samo w sobie, ale jest też ważnym ćwiczeniem wzmacniającym mięśnie ręki, które pracują później przy pisaniu.

Polecam jakakolwiek gazetę i wycinanie z niej np. ilustracji, można zrobić z nich później obrazek przyklejając na papier lub piękną laurkę dla mamy.  

Nieco trudniejsze zadanie to wycinanie kształtów np.:

https://42782a41-75bc-420f-9f96-0f02c2277a29.filesusr.com/ugd/9440ef_d0cfc37479424c8ea6e85c401112948a.pdf

https://42782a41-75bc-420f-9f96-0f02c2277a29.filesusr.com/ugd/9440ef_f785f5e34fbc47f1bf877b0732d946ec.pdf

https://42782a41-75bc-420f-9f96-0f02c2277a29.filesusr.com/ugd/9440ef_62ef518b68c24536a70d825530d41b32.pdf

Wysyłajcie fotki z waszych zabaw i prac plastycznych na e-mail: reniapoz@o2.pl

https://www.youtube.com/watch?v=rXz-hKkUvoM

2. Słuchanie opowiadania "Wycieczka do zoo":

Był piękny dzień. Tata postanowił zabrać Anię na wycieczkę do zoo. Dziewczynka bardzo się ucieszyła. Pierwsze zwierzę, jakie zobaczyła Ania to lew. Miał on długą grzywę i wygrzewał się na słońcu. Tatuś powiedział Ani, że jest to król wszystkich zwierząt. Poszli dalej. Nagle Ania krzyknęła: O! Popatrz, jaki śliczny konik! To zebra- rzekł tatuś. Ma na sobie czarno-białe pasy. Następnym zwierzęciem był słoń. Ania jeszcze nigdy nie widziała takiego ogromnego słonia.
Nagle Ania zauważyła, iż przy następnej klatce zgromadziło się bardzo dużo dzieci, które cały czas się śmiały. Była bardzo ciekawa, co tam się znajduje. Podeszła bliżej i zobaczyła małpkę, która naśladowała dzieci i stroiła śmieszne miny. To zwierzątko podobało się Ani najbardziej. Nagle Ania usłyszała plusk wody. Odwróciła się i zobaczyła 4 długie nogi. To żyrafa piła wodę. Miała bardzo długą szyję i bardzo dużo brązowych plamek na ciele. Na wycieczce Ania spotkała jeszcze krokodyla, który miał wielkie kły i niedźwiedzia wygrzewającego się na słońcu. Zrobiło się już późno i Tatuś z Anią musieli wracać do domu. Ani bardzo się podobała ta wycieczka i była bardzo szczęśliwa.

Po wysłuchaniu opowiadania warto chwilę porozmawiać z dzieckiem na temat jego treści i zadać dziecku kilka pytań:

- Gdzie tata zabrał Anię na wycieczkę?

- Jakie zwierzęta spotkała Ania w zoo?

- Które zwierzę najbardziej spodobało się Ani i dlaczego?

- Co to jest zoo?

- Czy byliście w zoo? Jeśli tak, to jakie zwierzęta widzieliście?

3."W Zoo"- prezentacja dla przedszkolaków

https://www.youtube.com/watch?v=uiH3OcmEYDU

4. Posłuchajcie piosenki o zebrze, a potem możecie pobawić się w zebrę i lwa.

https://www.youtube.com/watch?v=uG0aRu5oX6M

"Zebra i lew"- zabawa ruchowa.

Na chwil kilka, dziecko zamienia się w zebrę, a rodzic w lwa :D Podczas trwania muzyki, zebra swobodnie biegały sobie po sawannie. Na przerwę w muzyce, lew wychodził na łowy, a zebra zamiera w bezruchu, by nie zostać złapane przez króla lwa :) A potem zapraszam do zamiany ról.

5. "Zwierzęta w zoo"- kolorowanka do wydruku

http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/zwierzeta-zoo?tag=57095

6. Piosenka do nauczenia pt."Wyprawa do zoo"

https://akademia.pwn.pl/view/8c3884dd-7798-4b17-8e20-29e8ac6adb43/37798/track_25.mp3

Wyprawa do zoo

A kto zamieszkał w zoo?

Czy was ciekawi to?

Opowiem wszystko wam,

bo się wybieram tam,

bo się wybieram tam.

Dzień dobry, panie lwie,

czy pan mnie pożreć chce?

Pan grzywę bujną ma

i ryczy głośno łaaaaa....,

i ryczy głośno łaaaaa...,

Spogląda krzywo wąż

i syczy, syczy wciąż,

i wije,wije się.

Pogłaskać go? O, nie!

Pogłaskać go? O, nie!

A trąbą macha słoń.

Czy mogę dać mu dłoń?

Zatrąbił tru-tu-tu,

więc brawo biję mu,

więc brawo biję mu.

Do domu wracać czas,

lecz przyjdę tu nie raz,

lecz przyjdę tu nie raz.

WTOREK

1. Posłuchajcie piosenki o Fruzi, która wybrała się do zoo:

https://www.youtube.com/watch?v=HbCCUw1olpo

2. Strażnicy Miasta - "Poznajmy zwierzęta w zoo"- prezentacja dla dzieci

https://www.youtube.com/watch?v=FQqBXuAK3OY

3. Rodzic recytuje wiersz:

"W zoo"- Danuta Wawiłow

W zoo jest wesoło,

ludzie chodzą wkoło,

byk ma duże rogi,

bocian nie ma nogi,

foka pływa w stawie,

nie widać jej prawie,

słonie wodę piją,

niedźwiedzie się biją

,sowa w domku siedzi,

boi się niedźwiedzi .

Ale najładniejszesą zielone rybki,

sobie na mniezza zielonej szybki

i zębów nie mają,i rogów nie mają,

i tylko tak sobiepływają, pływają,

pływają, pływająi się uśmiechają.

Rozmowa na temat wiersza i uporządkowanie wiadomości na temat praw zwierząt.

Przykładowe pytania:

−Wymieńcie jak najwięcej zwierząt, które były w zoo.

−Które zwierzęta podobały się dziecku najbardziej?

−Jakie prawa mają zwierzęta? (Nie wolno zadawać im bólu i cierpienia. Należy zapewnić im właściwe warunki życia. Nie wolno ich porzucić. Należy chronić je przed warunkami atmosferycznymi, które zagrażają ich życiu lub zdrowiu. Należy zapewnić im odpowiedni pokarm i wodę).

4. "Słonie"- zabawa ruchowa.

Przemieszczanie się na czworakach.

• hasło "słonie są zmęczone" - leżenie nie boku; ponowne czworakowanie;
•"słonie się cieszą" - przejście do stania;
•"słonie podnoszą trąby" - unoszą powoli ręce w górę i opuszczają.

5. Wykonanie pracy według własnego pomysłu – lepienie z plasteliny wybranego zwierzątka z zoo.

6. Zadanie do wydruku -dopasuj wielkość "Zwierzeta egzotyczne"

https://ztorbynauczycielki.pl/wp-content/uploads/2019/08/dopasuj-wielko%C5%9Bci-zwierz%C4%99ta-egzotyczne.pdf

ŚRODA

1."Gdzie jest Afryka?"- rozmowa

Dziecko siada z rodzicem przed mapa lub globusem . Rodzic oznajmia:

Dziś wybierzemy się w podróż do Afryki. Rodzic pyta dziecko, gdzie znajduje się Afryka. Swobodne wypowiedzi dziecka, określenie miejsca na mapie lub globusie, w którym znajduje się kontynent afrykański i jego zaznaczenie.

2. Podróż w wyobraźni. Rodzic opowiada:

Jest bardzo, bardzo cicho, zbliża się do nas latający dywan. Siadamy na nim, a on unosi nas wysoko, wysoko, po czym leci ponad polami, lasami i morzami. Nagle zwalniamy, bo pod nami Afryka! Lecimy wolniutko i oglądamy pustynię oraz zieloną sawannę. Widzimy różne zwierzęta: żyrafy, słonie, lwy, hipopotamy itd.

3."Mieszkańcy afrykańskiej sawanny"- filmik

https://www.youtube.com/watch?v=DxAO-a0KrAQ

Ale już czas na powrót. Dywan ląduje w naszej sali i wysiadamy.

4. „Jakie to zwierzę?” – rozwiązywanie zagadek słownych.
Po odgadnięciu zagadki, dziecko dzieli wyraz na sylaby, wyszukują ilustrację zwierzęcia np w książce.

„Wielkie łapy
Wielka głowa
Wokół głowy grzywa płowa
Kłopot musi mieć prawdziwy
Z uczesanej takiej grzywy” (lew)

„Jest szary, powolny i wielki
I uszy ma w kształcie wachlarzy,
Ma trąbę i ogon z pędzelkiem
Je dużo i dużo też waży” (słoń)

„Siedzi w klatce kolorowa
i powtarza różne słowa.
Choć to ptakom nie wypada,
ona ludzkim głosem gada.” (papuga)

„W paski czarno-białe suknię nałożyła
i wszystkim znajomym dumnie ogłosiła:
„Już się kryć nie muszę w sawannie przed nikim,
bo i tak mnie mylą ze zwykłym konikiem” (zebra)

„Kot ogromny, pręgowany,
bywa w cyrku – tresowany.” (tygrys)

Dumny dźwiga swe dwa garby
Niczym dwa największe skarby
I jest bardzo w złym humorze
Że trzeciego nieść nie może. (wielbłąd)

5."Zwierzeta z safari"- zadanie do wydruku liczenie. Policz zwierzeta i zapisz ilość za pomocą kesek.
http://www.supercoloring.com/puzzle-games/counting-of-safari-animals-puzzle-worksheet

6. "Co to za zwierzę?" - zabawa naśladowcza.

Do zabawy potrzebne są koperty z ukrytymi rysunkami zwierząt. Dziecko losuje kopertę z obrazkiem, a następnie naśladuje wylosowane zwierzę za pomocą ruchu i głosu, bez wskazywania nazwy zwierzęcia, a rodzic ma za zadanie odgadnąć o jakie zwierzę chodzi. Potem nastepuje zmiana ról.
Poniżej wstawiam plik z obrazkami zwierząt, które mogą być przydatne podczas zabawy:

https://drive.google.com/file/d/0Byb6-6fgs_JcNXh5WTB4SzBZQm8/view

CZWARTEK
1. Wprowadzenie do zajęć: Zagadka o małpie

Choć przypomina człowieka,
na drzewo chętnie ucieka.
Banany zjada łapczywie,
i wrzeszczy przeraźliwie.

2. Posłuchaj piosenki o małpce:

https://www.youtube.com/watch?v=qCbtEZkJsYI

3. Zabawa matematyczna ,,Małpie zabawy”:

Zabawa ta ma na celu doskonalenie u dzieci umiejętności dodawania na konkretach. W przypadku, gdy dziecko radzi sobie z tego typu zadaniami możemy wykonać podobne zadanie na zasadzie odejmowania.

Do zabawy będą nam potrzebne:

• kartki formatu A4 z wydrukowanymi na nich palmą (2 – dla dziecka, dla rodzica)

https://drive.google.com/file/d/0Byb6-6fgs_JcSGZCSHRTa2lRb2M/view

• obrazki przedstawiające duże i małe małpy (po kilka wyciętych obrazków dla każdego)

https://drive.google.com/file/d/0Byb6-6fgs_JcNkwwUzFfTW82b2s/view

Przebieg zabawy:

Rodzić daje dziecku kartkę z wydrukowaną palmą oraz kilka obrazków dużych i małych małp (ilość zależna jest od tego, do ilu będziemy chcieli dodawać), a następnie mówi treść zadania:

Na palmie bawiły się małpki. Trzy z nich były duże, a pięć małych.
Ile małpek bawiło się na drzewach?
Dziecko układa na swoim obrazku liczmany, a następnie podaje wynik obliczeń. Zadanie można modyfikować oraz układać swoje własne polecenia, w zależności od tego, do ilu dziecko potrafi dodawać.

4. Czas na gimastykę – zaprasza DJ Miki:

https://www.youtube.com/watch?v=OmAZquWgp9A

5. Znajdź obrazek bez pary „Małpy” - zadanie do wydruku

http://www.supercoloring.com/puzzle-games/find-one-picture-of-monkey-without-a-copy

PIĄTEK

1 Wprowadzenie do zabaw piosenkę "Biegniemy do zoo"

https://www.youtube.com/watch?v=ddibT4Lv9oI

2. Rodzic czyta dziecku zagadkę:

„Wśród zwierząt najdłuższą ma szyję
Więc pewno nie często ją myje
Na sierści ma plamy wzorzyste,
Wprost z drzewa zrywa liście soczyste” (żyrafa)

3. Posłuchajcie piosenki o żyrafie:

https://www.youtube.com/watch?v=EG2o2ipG_QQ

4. "Żyrafa "- praca plastyczna.
Z racji tego, że piosenka o żyrafie bardzo wpada w ucho, zachęcam do wykonania portretu żyrafy. Stworzymy go poprzez odrysowanie ręki z 4 palcami ( kciuk należało schować) oraz przez pomieszanie dwóch kolorów ( żółty i czerwony) w celu uzyskania pomarańczowego, który za pomocą paluszków dzieci przenosiły na postać żyrafy, tworząc cętki. Gdy praca wyschła, dziecko nakleja lub rysuje oczy oraz ozdobiły całość trawką i chmurkami.

Inne pomysły na prace plastyczne o żyrafie:

https://www.crafty-crafted.com/animal-crafts/handprint-giraffe/ – żyrafa z odbitej rączki

http://krokotak.com/2015/11/paper-giraffes-so-easy-to-make/ – żyrafa z papieru

5. Gimnastyka z Zuzią Zyrafą:

https://www.youtube.com/watch?v=iO5jDJsl0h0

6. "Podziel na sylaby" zabawa dydaktyczna - ćwiczenia umiejętności analizy sylabowej.
Zadaniem dziecka jest narysowanie w okienkach znajdujących się pod obrazkami zwierząt tylu kropek, ile sylab występuje w wyrazie.

https://drive.google.com/file/d/0Byb6-6fgs_JcdVRkeldpNUhWWEk/view

7. Zabawa ruchowa: „Jesteście zwierzątkami".
Rodzic uderza w „zaczarowany bęben" i podaje polecenia: jesteście „sennym misiem", „groźnym lwem", „ciężkim słoniem", „skocznym kangurem", „wesołą małpką" ( "Zabawa małpek" - dzieci dobierają się w pary rodzic- dziecko. Małpki bawią się, głaszczą, przytulają, głaskają, uderzają w dłonie, posyłają całuski). (Rodzic podczas zabawy, zachęca dziecko do wykonywania ćwiczeń narządów mowy i tak: lew - ziewa, miś - wyjada językiem miód, małpki - robią minki, posyłają całuski).

8. Posłuchaj piosenki "Zyrafa" i spróbuj zaspiewać refren z Misiem i Margolcią:

https://www.youtube.com/watch?v=M7Ytge_6EdE

9. Opowiadanie „Jeżyka Cypriana wycieczka do zoo” – bajka do czytania przed zaśnięciem lub podczas odpoczynku

https://bajki-zasypianki.pl/bajki/wycieczka-zoo/

https://www.youtube.com/watch?v=DVZvC9e5oYw

Ding dong, goes the bell Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

This is the room with the sofa in Warm and cozy, come on in

Look, this is my house Here I feel at home

This is the kitchen where we eat And sit down with the family

Look, this is my house Here I feel at home

Ding dong, goes the bell Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

This is the shower and this is the bath Here you can wash, splash and laugh!

Look, this is my house Here I feel at home

This is my room and this my bed All my soft toys live in there

Look, this is my house Here I feel at home

Ding dong, goes the bell, Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

Ding dong, goes the bell, Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

These are my bricks and that’s my clay The puzzle and the puppets we can play

And when we’re finished, when we stop We put everything back in the box!

Ding dong, goes the bell Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

Ding dong, goes the bell Yes yes, you hear it well

Ding dong, come on in Welcome to my house

Wysłuchaj kolejnego nagrania i powtórz słówka.

Parts of the House | Kids Vocabulary | Fun Kids English

https://www.youtube.com/watch?v=aOSJZbHoiY8

bedroom (bedrum)

bathroom (tafrum)

kitchen (kiczyn)

living room (liwing rum)

toilet

office

dining room (dajnin rum)

hallway (holłej)

attic (atik)

garage

Pozdrawiam

Iwona Suska

https://www.youtube.com/watch?v=TcLK9ZBUsDs

2.Praca plastyczna

Wykonanie konturów twarzy z talerzyków papierowych

 https://pracaplastyczna.pl/index.php/rodzina-emocje/1252-jak-sie-czujesz

Wykonanie wraz z dzieckiem emblematów z konturem twarzy: uśmiechniętej, smutnej, złej i omówienie ich.

3.Rodzic czyta opowiadanie, zadaniem dziecka jest podniesienie emblematu adekwatnego do zdarzenia w opowiadaniu.

Opowiadanie o Jasiu

Jaś przyszedł do przedszkola z mamą. Wszedł do sali i już miał zostać i bawić się z dziećmi, ale postanowił jeszcze raz mamę pocałować i pożegnać się. Mocno przytulił się do mamy i zrobiło mu się smutno, że mama z nim nie zostanie.          

(Jak czuł się Jaś ?)

Po krótkiej chwili Jasio pożegnał się z mamą i poszedł do bawiących się kolegów, którzy budowali zamek z klocków. Jasio zaczął bawić się z nimi. Razem zbudowali ogromną wieżę zamkową. Jasio bardzo się cieszył, że wieża jest taka wysoka.,, Proszę Pani, zobacz jaką wielką wieżę zbudowaliśmy’’- krzyczał z radości na cały głos.                                                                                                                  

( Pokaż teraz emblemat twarzy wyrażający uczucia Jasia)

W pewnym Momocie Julia potknęła się o samochód przewracając się na wieże z klocków i zburzyła ją. Jaś bardzo się zdenerwował. ( Jak czuł się Jaś?)

Julia przeprosiła Jasia i powiedziała, że pomoże mu odbudować wieże, po czym chłopiec uśmiechną się przyjął przeprosiny i zaprosił Julkę do wspólnej zabawy.

( Jaką minę miał Jaś?)

4.Rozmowa na temat uczuci radości, smutku, złości.  

,,Jak więc widzisz, w różnych sytuacjach przeżywamy różne uczucia i każdy ma prawo być wesoły, radosny, uśmiechnięty, a czasami smutny, czy zły. Musimy pamiętać o tym, że nie możemy nikomu zrobić krzywdy ani przykrości z powodu złego humoru. Uśmiechając się do innych, inni będą uśmiechali się do nas i świat będzie dzięki temu piękniejszy’’ – Uśmiechnij się teraz do mnie jak potrafisz najpiękniej.

5. ,, Moje uczucia’’ – zabawa z minkami

Rodzic rozwiesza rysunki twarzy uśmiechniętej, smutnej, złoszczącej się.                                                                                   Czyta zadania opisujące różne sytuacje. Zadaniem dziecka jest stanąć pod ilustracją, która wyraża emocje w następujących sytuacjach:

- Dostałem nową zabawkę

- Brat przeszkadza mi w zabawie

- Kolega mnie bije

-  Popsuła mi się moja zabawka

- Pani w przedszkolu mnie pochwaliła

- Rodzice zabierają mnie na lody

- Koleżanka niszczy mój rysunek

- Tatuś nie zdążył się z Tobą pobawić

- Mam urodziny

6. Zabawa muzyczno- ruchowa ,, Smutno- wesoło’’

Reagowanie ruchem na usłyszany sygnał dźwiękowy.

Ścieżka dźwiękowa radość, smutek, złość

http://scholaris.pl/resources/run/id/109731

7. Puzzle - Emocje

(wycinanie, układanie, naklejanie)

file:///C:/Users/Wiolka%20B/Desktop/Puzzle-1.pdf

Wtorek

Temat: Co zrobić, gdy chce mi się płakać?

1.Bajka terapeutyczna ,, O tym jak smutna dziewczynka przestała być smutna'’

W pewnej krainie żyła sobie smutna dziewczynka. Nawet gdy się dobrze bawiła, gdzieś w kącikach oczu czaił się smutek kładący cień na wszystko, co dobre. Zdawać by się mogło, że dziewczynka powinna być radosna i bardzo szczęśliwa: Miała kochającą rodzinę, kolegów i koleżanki, z którymi się bawiła, była zdrowa, nie brakowało jej jedzenia... Powody jej smutku były więc dość zagadkowe.

Dziewczynka miała jednak pewną niezwykłą cechę, która wyróżniała ją spośród rówieśników. Dostrzegała więcej niż inni, czuła mocniej niż inni, była bardziej wrażliwa od innych. Zauważała rzeczy, na które zwykle ludzie nie zwracają uwagi, o których nawet nie myślą. Gdy wychodziła na podwórko, tam gdzie inni widzieli wesołą gromadkę dzieci, smutna dziewczynka dostrzegała samotnie bawiące się, smutne dzieci: chłopca siedzącego w rogu piaskownicy, z którym nikt nie chciał się bawić, ponieważ nosił okulary. Któreś z dzieci wymyśliło, że kto nosi okulary, ten na pewno musi być przemądrzały. Żadne jednak nie próbowało się o tym przekonać. Wystarczyło, że ktoś to powiedział i wszystkie dzieci przyjęły, że tak jest.

Zauważyła też piegowatą dziewczynkę nerwowo ściskającą swojego misia, z której dzieci się śmiały tylko dlatego, że miała piegi. Dziewczynka tak się tym denerwowała, że podczas zabawy często coś upuszczała, potykała się, czasem nawet przewracała, przez co dzieci przezywały ją już nie tylko „pieguską” , ale i „niezdarą”.

Był tam jeszcze chłopiec, który przewodził wszelkim zabawom i to on wymyślał, co dzieci teraz będą robić. Był najsilniejszy i najgroźniejszy. To właśnie on najgłośniej wyśmiewał się z innych dzieci i wymyślał im przezwiska. Smutna dziewczynka wiedziała jednak, że chłopiec ten w głębi serca wcale nie jest taki zły, a zachowuje się często tak okrutnie, ponieważ jego tata cały czas na niego krzyczy.

Dziewczynka zauważała smutek nie tylko u dzieci, ale i u dorosłych. Słyszała jak jej sąsiedzi na siebie krzyczą, ponieważ zapomnieli, że można ze sobą rozmawiać. Widziała starszą panią, która o świcie szukała w śmietnikach pustych puszek, by je sprzedać i mieć pieniążki na jedzenie. Nie była biedna, po prostu syn zabierał jej całą emeryturę, a potem przegrywał wszystkie pieniądze w karty... Smutnych dorosłych było chyba jeszcze więcej niż dzieci.

Gdy dziewczynka widziała to wszystko, ogarniał ją ogromny smutek i ból, który pogłębiał się jeszcze, kiedy włączała telewizor. Zmieniała szybko kanały w poszukiwaniu programu, który by ją rozweselił, ale zanim udało jej się czasem taki odnaleźć, widziała ludzi, którzy kłamią, udają innych niż są naprawdę, mówią co innego, niż myślą, i choć była za mała, by wszystko zrozumieć, jej niezwykła wrażliwość pozwalała wyczuć fałsz i kłamstwo. Jeszcze trudniejsze były dla niej pokazywane wydarzenia: wojny, strzelaniny, napady, kradzieże, wypadki — same okropności, których dramat tak boleśnie odczuwała, że aż robiło się jej słabo. Przestała więc oglądać telewizję i coraz więcej czasu spędzała na dworze, unikając ludzi i chodząc ze swoim pieskiem na spacery.

Pewnego dnia dziewczynka zapuściła się daleko, daleko w głąb lasu i dotarła do miejsca, w którym jeszcze nigdy nie była. Drzewa stawały się tu jakby bardziej zielone, spośród gałęzi docierało niezwykle jasne słoneczne światło, a ptaki śpiewały wesoło. Nagle usłyszała jakiś dźwięk dochodzący spomiędzy drzew.

W pierwszej chwili dziewczynka pomyślała, że to sarenka, albo inne leśne zwierzątko. Jednak gdy przyjrzała się lepiej, okazało się, że to staruszka zbierająca chrust.

— Co tu robisz sama, tak daleko od domu? Przed czym uciekasz? — zapytała kobieta i uśmiechnęła się do dziewczynki dobrotliwie.

Dziewczynka opowiedziała staruszce o tym wszystkim, co widzi dookoła siebie i o tym, jak bardzo ją to boli.

— Dlaczego życie nie jest bajką? — spytała na koniec staruszkę.

— Ależ życie jest bajką — odpowiedziała nieznajoma

— tylko musisz ją sama napisać.

— Jak to? — zdziwiła się dziewczynka.

— Każdy pisze swoją bajkę — zaczęła spokojnie tłumaczyć staruszka. — Każdy decyduje za siebie, wybiera, tworzy swoje życie, pisze własną opowieść. Nie możesz sama uratować świata. Możesz jednak starać się pomóc tym, którzy twej pomocy potrzebują. W każdej bajce czasem pojawiają się strachy i potwory, które trzeba zwalczyć, czy jakaś wiedźma, którą musisz pokonać, ale masz przecież moc, by to zrobić! Każdy ma taką moc, jednak większość o tym zapomina. Musisz pisać swoją własną historię, i jeśli chcesz coś zrobić dla innych, to pokaż, że życie może być dobrą bajką, jeśli tylko sami będą chcieli ją stworzyć.

— Ale jak się za to zabrać? Za tę swoją historię? — zaczęła zastanawiać się dziewczynka.

— Musisz zajrzeć w głąb siebie... — odpowiedziała staruszka.

— Idź dalej ścieżką, którą wybrałaś, wtedy znajdziesz odpowiedź — dodała tajemniczo.

Dziewczynka chciała poprosić staruszkę o wyjaśnienie, jednak zanim zdążyła się odezwać, staruszka jakby rozpłynęła się w powietrzu... W miejscu, w którym stała, pojawił się za to dość pokaźnych rozmiarów żółw. Żółw uśmiechnął się do dziewczynki i zaczął oddalać się w dość szybkim tempie.

„A jednak!” — pomyślała dziewczynka. — „Życie to bajka”.

Dziewczynka próbowała odszukać żółwia, jednak zniknął tak szybko, że nie pozostawił po sobie najmniejszego śladu. Za to bardziej wyraźna stała się ścieżka, która wcześniej gubiła się w wysokiej trawie. Była to ta sama ścieżka, która doprowadziła ją tutaj, lecz ciągnęła się jeszcze dalej, między drzewami i pięła wysoko w górę.

Dziewczynka zaczęła podążać dalej, aż doszła do wielkiego wodospadu. Nie słychać było jednak huku ani szumu wody, lecz kropelki spadając w dół grały tylko jakąś niezwykłą melodię. Gdy dziewczynka podeszła bliżej zauważyła, że tafla wody jest gładka jak powierzchnia lustra i można się było w niej przejrzeć.

Dziewczynka pochyliła się i zobaczyła po drugiej stronie wody inną dziewczynkę, podobną do niej, lecz nie taką samą.

„Czy to jestem ja?” — pomyślała i podeszła jeszcze bliżej do wodnego lustra.

— To możesz być ty — odpowiedziała dziewczynka znajdująca się po drugiej stronie lustra.

Dziewczynka zdziwiona spojrzała na swoje niezwyczajne odbicie. Oczy dziewczynek spotkały się i wtedy stało się coś jeszcze bardziej dziwnego. Wodna dziewczynka jakby zahipnotyzowała smutną dziewczynkę wzrokiem, tak, że ta „zatonęła” w oczach swego odbicia. Poczuła się, jakby jednocześnie spadała i unosiła się do góry. Przed oczami przemykały jej różne obrazy, wspomnienia pomieszane z marzeniami, snami, a wszystkie one w zaskakujący sposób łączyły się w pewną jedną, spójną całość, aż nagle... wszystko zatrzymało się. Dziewczynka znów znalazła się przed taflą wody. Jej odbicie zaczęło drżeć coraz silniej i silniej, aż w końcu tafla wody rozprysła się na wiele odłamków. Po chwili dziewczynka stała przed stosem malutkich, misternie zdobionych lusterek, a po wodzie nie było śladu. Dziewczynka pochyliła się i podniosła jedno lusterko. Gdy w nie spojrzała, ujrzała jakby „echo” tego, co zobaczyła w oczach wodnej dziewczynki. Zaś z tyłu lusterka znajdowało się — pięknie wygrawerowane — jej imię. Dziewczynka zaczęła sięgać po inne lusterka, jednak nic w nich nie zobaczyła. Każde lusterko miało wygrawerowane inne imię, każde już do kogoś należało. Tylko właściciel mógł w nie zajrzeć i zobaczyć... siebie.

Dziewczynka zrozumiała, że powinna znaleźć wszystkich właścicieli lusterek... Niektórych dziewczynka znała, innych musiała dopiero odszukać, choć okazało się to nie takie trudne jak podejrzewała. Bardzo pomocny okazał się jej piesek, który wytropił nieznajomych. Co zaskakujące, lusterka — jakby już należały do tych osób — miały ich zapach, piesek więc odnalazł ich błyskawicznie. Dziewczynka czekała teraz z niecierpliwością, jak zareagują właściciele lusterek, czy coś się zmieni, gdy w nie popatrzą? Czy dostrzegą w nich cokolwiek? Zrozumieją? Czy będą lepsi, szczęśliwsi?

Lusterka najsilniej zadziałały na dzieci. Groźny chłopiec złagodniał i zaprzyjaźnił się z „okularnikiem”. Dzieci przestały się śmiać z piegowatej dziewczynki, a nawet ona sama polubiła własne piegi, które przecież dodawały jej tylko uroku.

Z dorosłymi było już nieco gorzej. Co prawda starsza pani szukająca puszek, spakowała się i gdy tylko dostała kolejną emeryturę kupiła bilet do ciepłych krajów, gdzie mieszkała jej kuzynka i tam odpoczywały w cieniu palm przez długie, długie lata. Jednak krzyczący sąsiedzi krzyczeli nadal... może tylko trochę ciszej. Nie umieli patrzeć sobie w oczy, nie umieli też pewnie spojrzeć w swoje lusterka... A może na zmiany potrzeba było po prostu więcej czasu...

Dziewczynka cieszyła się z tego, co udało się naprawić i wiedziała, że musi się pogodzić z tym, czego zmienić nie może. Miała przecież swoje lusterko, które przypominało jej kim jest, kim chce być i podpowiadało, co robić. A choć pozostała niezwykle wrażliwą osóbką, smutek zniknął z kącików jej oczu. Zamiast niego pojawił się tajemniczy „błysk”, promyczek radości, nadziei i wiary w to, że życie jest bajką...

2.„Co mówi lusterko?” – zabawa dydaktyczna

Rodzic wspólnie z dzieckiem patrzy na siebie w lusterku, mówiąc: Teraz jestem … smutny, wesoły zdziwiony, przestraszony.

3.Piosenka o beksie

sł. Jerzy Dąbrowski, muz. Jarosław Kukulski

Czeka nas dzisiaj nie lada gratka, Bo w tej piosence będzie zagadka:                                                                               Jak się nazywa osoba, która Płacze, jak ciemna chmura?

Płacze, gdy każą umyć ci szyję. Płacze, gdy chudnie; płacze, gdy tyje. Płacze, gdy zrobi w zeszycie kleksa. Jak się nazywa? Beksa!

Beksa, to jest taka dama, Co bez przerwy robi dramat. Zawsze nie tak, zawsze źle, Beksa ciągle mówi be.

Beksa, to jest taka pani, Co się nie uśmiechnie za nic. Nie ma mowy, nie ma nie, Beksa ciągle mówi be.

Czeka nas dzisiaj trudne zadanie: Jak wygnać z beksy to jej płakanie? Jaką tu radę znaleźć dla beksy? Uśmiech tu jest najlepszy.

Bekso, spróbuj, a zobaczysz, Ile uśmiech w życiu znaczy. Tylko ten się czuje źle, Kto bez przerwy mówi be.

Bekso, nie rób takiej miny, Bo się w końcu obrazimy! Bekso, tak prosimy cię: Przestań wreszcie mówić be! Beksa, to jest taka dama…

https://www.youtube.com/watch?v=PeYcxLa31hY

4.„Co zrobić, gdy chce mi się płakać?” – formułowanie odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci oraz słów piosenki,, Piosenka o beksie’’.

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat płaczu. Zadaje pytania:

Z jakiego powodu czasem płaczesz? Co robią wtedy rodzice, rodzeństwo, babcia, dziadek? Czy radzisz sobie z płaczem? Kiedy przestajesz płakać? Co lub kto ci w tym pomaga? Czy płacz jest nam czasem trochę potrzebny? Kiedy? Dlaczego? Jak się nazywa osoba, która bardzo często płacze bez powodu? Jak my możemy pomóc takiej osobie? Rodzic czyta drugą zwrotkę piosenki ,,Piosenka o beksie’’

Rodzic pyta: Jaką radę daje beksie piosenka? (żeby się uśmiechała). Ta rada jest dobra dla każdego, aby odzyskać dobry humor. Teraz, w czasie piosenki będziemy spacerować, a gdy usłyszymy słowo „beksa” przybijemy sobie piątkę i szeroko się uśmiechniemy.

5. Praca plastyczna

„Deszczowy kij”– wykonanie instrumentu.

Dziecko wykonuje instrument z rolki po ręcznikach papierowych. Zakleja dno rolki kwadratowym kawałkiem papieru, posmarowanym klejem. Rodzic przygotowuje miseczki z różnymi nasionami lub kaszami. Dziecko, chwytem pęsetowym, przekłada nasiona do wnętrza tuby. Zaklejamy otwór tuby drugim kwadratowym kawałkiem papieru. Mocno ściskamy miejsca sklejenia, aby papier dobrze przywarł do tuby. Całość owijajamy folią aluminiową.

6.Gra na instrumencie – deszczowy kij.

Dziecko gra, obracając deszczowy kij (dłońmi zatyka otwory tak, aby nasiona się nie wysypały) do utworu Bolero Maurice’a Ravela, starając się utrzymać rytm piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=r30D3SW4OVw

7.Ćwiczenia oddechowe „Trudne słowa”.

Dziecko bierze wdech, a na wydechu wymawia różne słowa (gratka, zagadka, płacze, kleksa, beksa), przedłużając brzmienie ostatniej głoski. Za drugim razem wymawia te same słowa, dzieląc je na sylaby.

8.Muzyczne wyciszenie.

Dziecko leży na plecach.                                                                                                                                                        Słucha utworu Fryderyka Chopina Preludium deszczowe.                                                                                       Wykonuje „paluszkową improwizację” do utworu.

https://www.youtube.com/watch?v=0LWoLykSSaQ

Środa

Temat: Co mnie cieszy?

1.,,Znaki uczuć’’- zabawa dydaktyczna

Rodzic rozkłada karty przedstawiające różne uczucia: radość, smutek, zdziwienie, strach, złość i wymienia po kolei nazwy uczuć. Dziecko podnosi karty, przygląda się im i próbuje zrobić taką minę, jaka jest na karcie. Następnie podaje przykładowe sytuacje podczas których przeżywało to uczucie.  

2.,,Co mnie cieszy’’

Rozmowa z dzieckiem na temat sytuacji wywołujących różne uczucia na podstawie wiersza i doświadczeń dzieci.

3. Wiersz ,, Radość życia’’- Aleksandra Wojtyła

Życie pełne jest niespodzianek,
nie wiemy, co przyniesie kolejny poranek.
 

Nieważne, jaka jest dzisiaj pogoda
ani jak piękna Twoja uroda.

Ciesz się z każdego promyka słonka,
szumu wiatru, pięknych kwiatów i śpiewu skowronka.

Wiosną z motylka, co usiadł na kwiatku,
a zimą z białych, śniegowych płatków.

I chociaż czasem Ci idzie pod górkę,
powieje wiaterek i przegoni tę chmurkę.

Znów uśmiech na Twojej buzi zagości,
wróci dobry humor i znikną Twe złości.

4.Piosenka ,,Nasze emocje’’ – Śpiewające Brzdące

https://www.youtube.com/watch?v=kRJFN6V7TB4

5.„Rozśmieszamy płaczącego”

– wykonywanie rozweselających okularów.

Dzieci odrysowują z szablonu przygotowanego przez Rodzica okulary, wycinają je, ozdabiają, kolorują. Doklejają jakieś śmieszne elementy: krzaczaste brwi, długi nos, zwisające serpentyny. Dzieci chodzą w okularach po domu, podchodzą do rodziców, robią

śmieszne miny – rozśmieszają się. Jeśli będzie problem z narysowaniem szablonu można skorzystać ze strony na której jest wiele propozycji:

http://www.supercoloring.com/pl/zabawki-z-papieru/szablon-rozowe-okulary

Zachęcam do zrobienia różowych szybek w swoich okularach. Dzieci kolorują kawałek folii plastikowej, np. z koszulki na dokumenty, różowym lub czerwonym flamastrem. Zakładają okulary i oglądają świat w różowych barwach.

6.Zabawa ruchowa z piosenką

,,Hyc, Tup, Klap’’- Śpiewające Brzdące

https://www.youtube.com/watch?v=WeRYx4rZRSc

7. Podróż samolotem do krainy uczuć.                                                                                                                                                      (Zabawa pochodzi z książki R. Portmann „Gry i zabawy przeciwko agresji”)

Dzieci wraz z rodzicami wyruszają na wycieczkę do tajemniczej krainy. Wsiadają do samolotu i lecą naśladując ruchy zgodnie ze wskazówkami, które usłyszą.

Wszyscy docierają do RADOSNEJ KRAINY. Jest tutaj piękna pogoda, świeci słońce, widać kolory (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję). Następnie wsiadają do samolotu i lecą dalej. Nagle robi się ciemno, słońce przestaje świecić a świat jest szary i bury. Docieramy do SMUTNEJ KRAINY. Mieszkańcy tej krainy stale chodzą smutni, nic im się nie chce robić, siedzą, leżą…. (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję).

Prowadzący pyta: czy smutek jest nam potrzebny? A co możemy zrobić, żeby poprawić sobie humor, kiedy jesteśmy smutni?

8.Rozśmieszamy (w parach: rodzic – dziecko ) demonstrują śmieszne minki na poprawę nastroju.

9..Podróż cz.2 – Wsiadamy do samolotu i lecimy dalej. Nagle w oddali słychać błyskawice, niebo w pewnym momencie aż robi się czerwone. Dotarliśmy do KRAINY ZŁOŚCI. Ludzie w tej krainie tupią nogami, obrażają się, zaciskają pięści. Często się kłócą, nie potrafią współpracować, nie potrafią się razem bawić. Mają groźne miny (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję). Czy czujemy się czasem źli? Czy możemy czuć złość? Złość jest przykra, nikt jej nie lubi, każdy się jej boi dlatego trzeba spokojnie tą złość uspokoić. Macie jakiś pomysł?

10.Masażyk (w parach: rodzic – dziecko ) na plecach na poprawę nastroju.

11.Rozmowa kierowana: W jakiej krainie było wam najlepiej? Dlaczego?

12.,,W krainie spokoju’’

Muzyka relaksacyjna

https://www.youtube.com/watch?v=Y2qzY9Y0ONQ

Czwartek

Temat: Ciemność jest niezwykła!

1.„Szukamy ciemności” – zabawa integracyjna, przygotowanie do tematu dnia.

Dzieci wspólnie z rodzicami, chodzą i szukają najciemniejszego miejsca w domu. Po wspólnym ustaleniu, gdzie ono jest, domownicy udają się tam i siadają. Dziecko zamyka oczy, trzymając za ręce rodzica . Chwilę przebywają w tym miejscu. Po wyjściu dzieci opowiadają, jak się czuły w ciemności.

2.„Ciemność jest niezwykła!” – rozmowa na temat ciemności i oswajania się z nią na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Ewy Szelburg-Zarembiny  ,, Ciemnego pokoju nie trzeba się bać’’

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat ciemności i lęków z nią związanych. Następnie Rodzic czyta wiersz.

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać

Ewa Szelburg-Zarembina

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać,

bo w ciemnym pokoju czar może się stać…

Ach! W ciemnym pokoju, powiadam wam, dzieci,

lampa Aladyna czasem się świeci…

Ach! W ciemnym pokoju wśród łóżka poduszek

spoczywa z rodzeństwem sam Tomcio Paluszek…

Ach! W ciemnym pokoju podobno na pewno

zobaczyć się można ze Śpiąca Królewną…

Ach! W ciemnym pokoju Kot, co palił fajkę,

opowiedzieć gotów najciekawszą bajkę,

a wysoka czapla chodzi wciąż po desce

i pyta się dzieci: Czy powiedzieć jeszcze?

3.Rodzic zadaje dziecku pytania: Dlaczego ciemnego pokoju nie trzeba się bać? Jakie postaci z bajek możemy sobie wtedy wymyślić? Co ty widzisz, gdy jesteś w ciemnym pokoju? Czy tojest miłe? Dlaczego? Jaką miłą postać chciałbyś zobaczyć w swoim ciemnym pokoju? Dlaczego?

4.Bajka edukacyjna dla dzieci

,, Nie boję się’’- odcinek 5, seria Bali

https://www.youtube.com/watch?v=1iCRm8qkQcI

5.„Straszydło” – praca plastyczna

Rodzic rozmawia z dzieckiem o tym, czego się boi, co mu pomaga przezwyciężyć strach. Wspólnie z Rodzicem wymyśla, jak może wyglądać strach. Po rozmowie dziecko siada przy stoliku i rysuje straszydło według własnego pomysłu , następnie ozdabia swoje straszydło plasteliną, kolorowym papierem i krepiną. Po wykonaniu pracy dziecko kończy zdanie: Moje Straszydło jest straszne, bo…

6.Zabawa ruchowa „Figurki”

Dziecko biega po pokoju w rytm utworu Bolero Maurice’a Ravela.

https://www.youtube.com/watch?v=pao4Ptt_i7g

Po zatrzymaniu nagrania Rodzic mówi: Figurki, figurki zamieńcie się w…                                                                  − tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny, w zależności od wyobraźni Rodzica. Zadaniem dziecka jest przybranie wymyślonej pozy i zastygnięcie w bezruchu na kilka sekund. Po chwili Rodzic ponownie włącza muzykę, a dziecko biega swobodnie po pokoju.

7.„Skręt w prawo i w lewo” – dziecko i Rodzic siadają na kocyku tyłem do siebie, dotykając się plecami. Na sygnał Rodzica wykonują równocześnie obrót w prawo, klaszcząc w dłonie, a następnie w lewo. Próbują wstać, cały czas opierając się wzajemnie o swoje plecy.

8. ,,Policz elementy’’- gry matematyczne pomocne w nauce liczenia

https://mamotoja.pl/matematyka-dla-dzieci-zbior-pomyslow-na-zabawy-matematyczne,nauka-liczenia-galeria,3129,r3p1.html

Piątek

Temat: Jak śmiesznie wygląda strach!

1.„Kto może nam pomóc, gdy się boimy?” – rozmowa na temat sposobów radzenia sobie ze strachem na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Renaty Piątkowskiej Zły sen.

,,Zły sen’’

Jak ja nie lubię, gdy śni mi się ten pies. Jest duży, czarny i zły. Stoi na mojej drodze i warczy. Gdy unosi górną wargę, widać białe, ostre kły. Ale najgorsze są jego oczy, niespokojne i błyszczące. Śledzi nimi każdy mój ruch. We śnie na widok tego psa ogarnia mnie taki strach, że nie mogę uciekać ani wzywać pomocy. Mogę tylko płakać, więc robię, co mogę. Tej nocy znowu czarny pies pojawił się przede mną. Wydawał się większy i bardziej groźny niż zwykle. Przysłoniłem oczy ręką, żeby go nie widzieć, i głośno zapłakałem. Obudził mnie głos taty:

– Tomku, to tylko zły sen. Już dobrze syneczku. Śnił ci się ten pies, prawda?

– Tak, to znowu on – chlipałem. – Tato, zostań ze mną. Jak będziesz blisko, to on nie wróci. Będzie się bał – poprosiłem.

– W porządku – tata uśmiechnął się i otulił mnie pierzyną.

Bałem się tego psa, więc pomyślałem, że najlepiej będzie, jak nie zmrużę już oka do rana. Ledwo tak postanowiłem, natychmiast zasnąłem. Pies też chyba zasnął, bo tej nocy nie pojawił się już w moim śnie. Nie dał jednak o sobie zapomnieć, bo cały czas słyszałem jego ponure warczenie. Co gorsza, słyszałem je również rano, gdy się już obudziłem. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że ten okropny dźwięk wydaje z siebie mój tata. Okryty kocem, chrapał w fotelu tuż obok mojego łóżka.

Nie do wiary, że można spać i jednocześnie tak strasznie hałasować – pomyślałem i cichutko wymknąłem się z pokoju.

W kuchni krzątała się mama. Zanim postawiła na stole śniadanie, opowiedziałem jej mój sen. Na koniec dodałem:

– Ten pies jest paskudny i nie wiem, czemu ciągle się mnie czepia.

– Wiesz, w tej sytuacji dziwię się, że nie poprosiłeś o pomoc Zmorka. – mama pokręciła głową z niedowierzaniem.

– Kto to jest ten Zmorek? – spytałem zaskoczony.

– Och, Zmorek to taka dziwna postać. Najbardziej ze wszystkiego przypomina jamnika. Wielkiego, latającego jamnika. Z aksamitnymi skrzydłami, okrągłym brzuszkiem i wąskim pyszczkiem. Nie jest piękny, ale bardzo pożyteczny. Zmorek zjada złe sny. Na zawołanie pożera je, jakby to był makaron. Wciąga koszmary i zjawy, nawet te najdłuższe i najstraszniejsze. Mlaska przy tym i niestety czasem mu się odbija, ale wtedy po złych snach nie ma już ani śladu. A Zmorek krótkimi łapkami gładzi brzuszek i już rozgląda się za następnym nieszczęśnikiem, którego męczą nocne zmory. Dlatego gdy następnym razem przyśni ci się ten okropny pies, to zawołaj : „Zmorku, tutaj!”, a on nadleci w jednej chwili. Zje twój zły sen, jakby to było ciastko z kremem. Wiem, co mówię, bo sama też nie raz wzywałam Zmorka i nigdy nie zawiódł.

– Tobie, mamusiu, też śnił się czarny pies? – spytałem zdziwiony.

– No, niekoniecznie pies. Śniły mi się inne okropieństwa.

–Jakie? Jakie? – chciałem wiedzieć.

Na przykład, że wygrałeś konkurs na najbardziej upartego chłopczyka na świecie. Albo, że w twoim przedszkolu wydano zakaz gotowania zupy jarzynowej, a dzieci karmiono wyłącznie chipsami i czekoladą – wyliczała mama.

– Ale to nie są żadne koszmary! Sam chciałbym mieć takie piękne sny. Dziwię się, że Zmorek w ogóle chciał je zjeść! – zawołałem.

– Jemu tam wszystko jedno. Pożarł wszystko co do okruszyny. Mlasnął jęzorem i odleciał.

Gdy mama powiedziała mlasnął jęzorem, przyszła mi do głowy pewna piękna myśl.

– Mamo, czy ten Zmorek pojawia się tylko we śnie? Czy nie mógłby przylecieć choć raz do przedszkola? Gdybym zawołał: „Zmorku, tutaj!” i pokazał mu Jolkę, dałby radę wciągnąć ją jak makaron? Bo ona ciągle pokazuje mi język, mlaska przy stole i chwali się, że już dwa razy była w szpitalu. No, jak myślisz, Zmorek mógłby to zrobić dla mnie? – spytałem z nadzieją w głosie.

– Nie, na pewno nie. On może przyjść tylko we śnie. Zje złego, czarnego psa, ale Jolki nie tknie – wyjaśniła mama.

– A tak w ogóle, to dlaczego ja nie byłem jeszcze w szpitalu? – spytałem ze złością.

Mama, zamiast odpowiedzieć po ludzku, wzniosła oczy do nieba. A ja pomyślałem, że jeśli Zmorek nie może przylecieć do przedszkola, to trudno. Za to, jeśli przyśni mi się Jolka to go zawołam i Zmorek zrobi, co do niego należy. Fajnie jest mieć takiego kolegę. Dobrze, że mama mi o nim powiedziała. Teraz nie mogę się doczekać, kiedy znowu przyśni mi się ten czarny pies.

2.Rodzic zadaje dziecku pytania: Jakiego snu bał się Tomek? O co chłopiec poprosił tatę, gdy obudził się w nocy, bo znów przyśnił mu się ten pies? Dlaczego, mimo że chłopiec spał z tatą, wciąż słyszał warczenie? Co poradziła Tomkowi mama na jego sen o złym psie? Co robił Zmorek? Co trzeba zrobić, by pojawił się Zmorek? Kto pomógł Tomkowi poradzić sobie ze złym snem

3.Trening pamięci

,,Potwory – memory’’ to karty emocje , którą możecie samodzielnie wyciąć i w prosty sposób przygotować grę memory.

https://emocjedziecka.pl/potwory-memory-karty-pobrania-emocje/

4„Już się nie boję!” – zabawa terapeutyczna.

Dziecko koloruje sylwetę Zmorka, psa – jamnika ze skrzydłami, który zjadał złe sny w opowiadaniu o Tomku. Na kartce rysuje to, czego najbardziej się boi. Zgniataj rysunek w ciasną, małą kulkę. Smaruje klejem sylwetę Zmorka. Kładzie na kartce A4 kulkę ze zgniecionym „strachem”. Woła: Zmorku tutaj! i nakleja Zmorka na zgniecioną kulkę i kartkę A4, mocno przygniatając, aby się skleiły. Teraz „strach” dziecka jest w brzuchu Zmorka. Dziecko krzyczy: Już się nie boję!

5.„O czym opowiada nam muzyka?” – rozmowa na temat przekazu muzycznego na podstawie utworu W grocie króla gór Edvarda Griega lub Marzenie Roberta Schumana.

Dzieci leżą na dywanie i słuchają utworu W grocie króla gór Edvarda Griega lub Marzenie Roberta Schumana. W czasie słuchania dzieci wyobrażają sobie, o czym opowiada dany utwór. Po wysłuchaniu muzyki dzieci rysują to, co sobie wyobraziły. Rodzic wielokrotnie uruchamia płytę z utworem, aż do ukończenia pracy przez dziecko.

https://www.youtube.com/watch?v=ZEpWsu5IuiQ

https://www.youtube.com/watch?v=HrBMrTH2Jh4

6.„Teraz czuję, jak pada deszcz” – malowanie w rytm muzyki                                                                           Fryderyka Chopina Preludium deszczowe

Dziecko siada przy stoliku, na którym leżą farby plakatowe, woda w kubeczkach, grube pędzle. Rodzic włącza utwór Fryderyka Chopina Preludium deszczowe. Mówi, że ten utwór opowiada o padającym deszczu. Dziecko palcami w powietrzu maluje do usłyszanego rytmu padający deszcz. W czasie powtórnego słuchania maluje już farbami po kartce. Dostosowuje dotknięcia pędzla do tempa i natężenia utworu. Gdy utwór grany jest głośniej, dziecko mocniej przyciska pędzel do kartki. Dziecko tworzy swoje deszczowe obrazy, cały czas słuchając Preludium deszczowego.

https://www.youtube.com/watch?v=0LWoLykSSaQ

7.Praca plastyczna ,,Mój portret’’

Rodzic odrysowują głowę dziecka na brystolu. Następnie wspólnie z dzieckiem dorysowuje oczy, buzię z odpowiednim wyrazem twarzy, włosy – tworzą swoje portrety i nazywają swoje emocje.

8.Rozwiązywanie zagadek słownych dotyczących emocji

to emocja? Powiedzcie dzieci
Rączki wymachują, ciało w górę leci
Oczy jak iskierki się zapalają
Wszystkie ząbki usta odkrywają.

2.Mówią o nim, że ma wielkie oczy

Gdy się do naszego umysłu wtoczy

Trzęsie nami śmiało

I paraliżuje całe ciało

jak podkówka odwrócona,
Często łezka w oku zakręcona.
Wygląd twarzy tej dziewczyny
Jakby najadła się cytryny.

4.Gdy się w nasze serca wkrada                                                                                                                                                    To naszymi myślami włada                                                                                                                                 Marszczy nam nosek, oczy i czoło                                                                                                                                            Tupie nóżką i rączką grozi wkoło

9.Ciekawym sposobem na oswojenie strachu będzie bajka o emocjach „ Otulający kocyk”.

https://swiatemocji.pl/pdf/websites/emocje/01%20Strach.pdf

https://view.genial.ly/5eb82acb2fb48d0d930bbcdd/interactive-content-gimnastyka-przedszkolakow

https://www.youtube.com/watch?v=Zg7pCZOtMXo - świetna lekcja domowej gimnastyki

9. Zabawa „Intruz”

Wycinamy z papieru figury geometryczne : koła, trójkąty i kwadraty. Rodzic układa na stole figury geometryczne w jednym rzędzie (figury te posiadają jedną cechę wspólną, np. są w tym samym kształcie, kolorze) . W każdym rzędzie ułożonych przez niego figur znajduje się jedna figura nie pasująca do pozostałych. Zadaniem dzieci jest wskazanie, która figura jest intruzem i dlaczego.

10. Zabawa „Budowniczy”

Zadaniem dziecka jest ułożenie z dostępnych figur określonego budynku: domu, pałacu, zamku, szkoły, wieży.

11. 10 kociaków – zabawa paluszkowa

Nasza koteczka Milusia miła palce rozczapierzone, złączone kciukami przy ustach/kocie wąsy

10 kociaków nam urodziła pokazujemy 10 palców

A te kociaki bawić się chciały, więc się parami podobierały ruszamy palcami

Dwa grube łączymy kciuki

dwa chude łączymy palce wskazujące

dwa całkiem rude łączymy palce serdeczne

Te dwa puchate łączymy środkowe palce

i dwa łaciate łączymy małe

Takie malutkie, takie milutkie. kładziemy jedną dłoń na drugą jakbyśmy trzymali coś malutkiego

12. „Łąka z kółek”- jako, że jesteśmy w temacie figur geometrycznych a wokół nas piękna wiosna proponuję pracę plastyczną z kółeczek. Potrzebne nam będą kółeczka w kolorze żółtym, czarnym i białym – na pszczółki, kółeczka czerwone i czarne na biedronkę i kółeczka zielone na gąsienicę. Poniżej przedstawię link w jaki sposób zrobić pszczółkę z kółeczek, w taki sam sposób robimy gąsienicę- nakładając kółeczka na siebie a biedroneczkę -czarne kółeczko to główka a czerwone to skrzydełka. Rysujemy lub doklejamy trawkę i łąka gotowa :)

http://edufunkids.com/pszczola-praca-plastyczna/

13. Na zakończenie proponuję bajkę terapeutyczną na dobranoc. Porozmawiajcie z dzieckiem jak czuł się pajączek Jaś zanim zaakceptowały go zwierzątka, dlaczego zwierzątka nie chciały się bawić z Jasiem i co się stało, że zmieniły zdanie?

Wpewnym lesie stało piękne przedszkole, do któ­rego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, kreciki, myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś.

Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszko­la, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo ma­lutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił. Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała:

– Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu zna­leźć sobie przyjaciół.

Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić!

Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obser­wował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam.

Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się w berka, robiły bukiety z wiosen­nych kwiatów. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa.

Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały „Ojej, ona nas pogryzie”, inne pła­kały, niektóre próbowały się ukryć. Zmartwiona i rów­nież przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola.

Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani.

– I co teraz będzie? – pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia?

Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzy­ła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy ci­chutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli?

Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: „szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać”.

Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: „Jasiu, Ja­siu!”. I właśnie w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwol­niona Osa jak najszybciej odfrunęła.

Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu od­wagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkola­kami.

Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu:

– Jasiu , dlaczego nie chcesz iść do domu? – pytała.

– Bo ja mam tu przyjaciół – z dumą odpowiadał pają­czek.

Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pa­jączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc in­nym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem.

14. Na zakończenie piosenka Majki Jeżowskiej „Wszystkie dzieci nasze są”

https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=wszystkie+dzieci+nasze+s%C4%85

oraz „Podajmy sobie ręce”

https://www.youtube.com/watch?v=c5BUDCWme_k

Pozdrawiam Paulina Sieńczak

https://www.youtube.com/watch?v=yE3UE-cuXX8

https://www.youtube.com/watch?v=VUA3p94h74g

I. Bardzo wcześnie wstaje mama, jeszcze słońce mocno śpi.

Cicho krząta się po domu, gdy my mamy słodkie sny.

Tylko zapach świeżej kawy nie chce dłużej dać mi spać,

budzik dzwoni z całej siły, a więc pora wstać.

Ref.: Kochana mamo, nie możemy żyć bez ciebie,

jesteś jak słońce na niebie, bez którego ginie świat.

Kochana mamo, my tak bardzo cię kochamy,

nie możemy żyć bez mamy, więc na zawsze z nami bądź.

II. Bo tylko mama zna najczulsze w świecie słowa

i tylko mama nam wybaczyć jest gotowa.

Kochana mamo, przyjmij od nas dziś życzenia:

stu lat w zdrowiu i spełnienia wszystkich marzeń życzę ci.

Ref.: Kochana mamo...

III. Tak niedawno do przedszkola prowadziłaś, mamo, mnie,

teraz przyszedł czas na szkołę, każdy dobrze o tym wie.

Zegar bije co godzinę, szybko mija dzień za dniem

i choć jestem coraz starszy, bardzo kocham cię.

Ref.: Kochana mamo...

4.  Zabawa Moja mama jest…, a mój tata jest…

Kartony z napisami Mama jest…; Tata jest…, flamaster.

Dziecko kończy zdania (poszukiwanie jak największej liczby określeń przymiotnikowych),

zapisujemy określenia wokół napisów: Mama jest…; Tata jest… Wspólnie odczytujemy napisy (zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice w określeniach mamy i taty).

5. Nauka wiersza Jadwigi Koczanowskiej Mama i tata.

Słuchanie wiersza.

Mama i Tata to świat nasz cały,

ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,

to dobre, czułe, pomocne ręce

i kochające najmocniej serce.

To są wyprawy do kraju baśni,

wakacje w górach, nad morzem, na wsi,

loty huśtawką, prawie do słońca

oraz cierpliwość co nie ma końca.

Kochana Mamo, Kochany Tato

dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,

że nas kochacie, że o nas dbacie

i wszystkie psoty nam wybaczacie.

- Rozmowa na temat wiersza.

-  Kim dla dzieci jest mama i tata?

- Za co dzieci dziękują rodzicom?

- Kończenie zdań rozpoczętych przez rodzica:

-  Moi rodzice są kochani, bo…

-  Pomagam rodzicom w…

-  Lubię być w domu, bo…

-  Z tatą najchętniej robię…

-  Z mamą najchętniej robię…

-  Aktywne słuchanie wiersza.

Rodzic recytuje wiersz, a dziecko dopowiada końcowe słowa wersów.

Mama i Tata to świat nasz… (cały),

ciepły, bezpieczny, barwny… (wspaniały),

loty huśtawką, prawie do słońca

oraz cierpliwość co nie ma końca.

Kochana Mamo, Kochany Tato

dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,

że nas kochacie, że o nas dbacie

i wszystkie psoty nam wybaczacie.

to dobre, czułe, pomocne… (ręce)

i kochające najmocniej… (serce).

To są wyprawy do kraju… (baśni),

wakacje w górach, nad morzem, na… (wsi),

loty huśtawką, prawie do… (słońca)

oraz cierpliwość co nie ma… (końca).

Kochana Mamo, Kochany… (Tato)

dzisiaj dziękować chcemy Wam… (za to),

że nas kochacie, że o nas… (dbacie)

i wszystkie psoty nam… (wybaczacie).

-  Karta pracy, cz. 4, s. 44–45.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których

nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.

6. Zabawa muzyczno-ruchowa Układamy serduszko.

Nagranie piosenki Tango dla mamy, kolorowy sznurek (o długości 50–7 cm).

Dziecko przy nagraniu piosenki porusza się tanecznym krokiem. W ręku trzyma

kolorowe sznurki. Podczas przerwy w grze układa z nich na podłodze sylwetę serduszka.

Powrót muzyki jest sygnałem do tanecznego poruszania się.

7.  Wykonanie miseczki na łakocie.

- Oglądanie różnego rodzaju miseczek.

- Oglądanie ozdób na miseczkach. Zwracanie uwagi na różne materiały, z jakich są wykonane.

- Próby określenia, co można w danych miseczkach przechowywać.

-  Ćwiczenie twórcze O co mogłaby poprosić miseczka, gdyby umiała mówić?

-  Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Olej, lakier w aerozolu, dla każdego dziecka: plastikowy pojemnik, gazety, klajster, farby.

- Dziecko z pomocą rodzica naciera plastikowy pojemnik odwrócony do góry dnem z zewnątrz olejem. Następnie drze gazety na średniej wielkości kawałki, którymi za pomocą klajstru okleja pojemnik. Musi zwrócić uwagę na zespolenie jego dna z bocznymi ściankami. Oklejony pojemnik stawia w cieple, by wysechł.

- Po upływie mniej więcej doby rodzic wraz z dziećmi oddziela pojemniki od gazet ostrożnymi, okrężnymi ruchami i pozostawia do wyschnięcia także wewnątrz.

- Gdy klajster zupełnie wyschnie, dziecko palcami pokrywa miseczkę farbą. Po jej wyschnięciu spryskuje miseczkę przezroczystym lakierem w aerozolu. Praca będzie prezentem dla rodziców.

Inne pomysły:

https://mojedziecikreatywnie.pl/2018/01/lampion-ze-sloika-pachnacy-i-od-serca/

https://mojedziecikreatywnie.pl/2018/01/rozane-drzewko-rolki/

8. Układanie zdrobnień do słów: mama, tata.

mama – mamusia, mamuśka, mamunia…

tata – tatuś, tatusiek, tatunio…

9. Ćwiczenia w czytaniu.

Dzieci odczytują zdania: Jaka jest mama? Jaki jest tata? Wspólnie wymieniająwyrazy określające rodziców. Np. wesoła, delikatna, dobra…

wesoły miły, dobry, spokojny…

10.  Zabawa Kalambury

Dziecko przedstawia czynności wykonywane przez tatę lub mamę. Zadaniem rodzica jest odgadnięcie tej czynności. Potem zamiana ról, rodzic pokazuje, dziecko odgaduje.

− przybijanie gwoździ,

− czytanie książki,

− prowadzenie samochodu,

− niesienie zakupów,

- odkurzanie

- gotowanie

- prasowanie, itp.

WTOREK

1. Gimnastyka z tatą – rozwijanie sprawności ruchowej przy muzyce.

 Obręcz, tamburyn.

- Razem z tatą idziemy do parku. Dziecko maszeruje w rytmie tamburynu

Teraz lekka rozgrzewka! przeskakują z nogi na nogę,

Uwaga, przeszkody! Wskakują do środka obręczy.

– Mocne uderzenia w tamburyn,

Pada deszcz, chowamy się pod daszek! unosi najbliżej leżącą obręcz w górę, stoi chwilę w bezruchu.

Przestało padać, biegnij dalej! ponowny bieg

Uwaga, drzewo! bieg drobnymi krokami dookoła obręczy.

Odpoczywamy. Zajmuje miejsca w leżącej obręczy.

– mocne uderzenie w tamburyn,

Wracamy do domu. maszeruje w rytmie tamburynu .

2. Karta pracy, cz. 4, s. 46.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Czytanie zdań z rodzicem lub samodzielnie. Rysowanie swojej mamy i swojego taty. Nazywanie

kwiatów.

3. Słuchanie piosenki Gdzie jest tata?(sł. i muz. Krystyna Gowik).

I. „Gdzie jest tata?” – pyta brat.

„Gdzie jest tata?” – pyta siostra.

„Gdzie jest tata?” – pytam ja,

a odpowiedź znam już sam.

Tata w pracy jest, tata w pracy jest,

bo pracuje całe dnie.

A ja wyślę mu zaraz sms,

że pobawić już się z nim chcę.

Ref. Muszę czekać do soboty, wtedy z tatą mamy swój czas

na zabawy i na psoty to sobota jest w sam raz.

Muszę czekać do niedzieli na rowery, spacer i las,

byśmy w świat swój polecieli to niedziela jest w sam raz.

II. Kiedy tata chwilę ma,

rozmawiamy w internecie.

Tata dobrze wie,

że z nim wszystko robić chcę.

Kiedy w pracy jest, kiedy w pracy jest,

gdy pracuje całe dnie,

to wysyłam mu wtedy myśli swe,

by już wrócił i spotkał mnie!

Ref.: Muszę czekać…

4. Ćwiczenia w porównywaniu wzrostu.

Mierzenie wzrostu dzieci i rodziców

Miarka.

Zmierzcie swoje rodzeństwo, siebie i rodziców za pomocą miarki .Porównajcie wzrost, kto jest z rodziny najwyższy, a kto najniższy.

-Karta pracy, cz. 4, s. 47.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego

kwiatu.

5.  Zabawa ruchowo-naśladowcza Jak nasi rodzice.

Dziecko porusza się po pokoju. Na hasło Jak mama naśladują czynności

wykonywane przez mamę. Na hasło Jak tata – czynności wykonywane przez tatę.

6.  Zabawa Lustro.

Dziecko stoi naprzeciwko rodzica. Dziecko wykonuje dowolne

ruchy, rodzic je naśladuje. Po chwili następuje zmiana ról.

- Karta pracy, cz. 4, s. 48.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Wyklaskiwanie podanego rytmu. Określanie, w którą stronę zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.

7. Co lubią moi rodzice?

Dziecko określa, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedź podaje, dzieląc dane słowa na

sylaby.

Np.: mówi, że mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to.

ŚRODA

1. Aerobik z rodzicem

2. Karta pracy, cz. 4, s. 49.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku

sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie

ich.

3. Laurka dla mamy i taty – ćwiczenia plastyczne.

- Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Wyprawka, karta 24, klej, nożyczki, kartka z bloku technicznego w jasnym kolorze formatu A4, naklejki.

- Składanie kartki z bloku technicznego na pół, tak aby powstała laurka.

- Wycinanie z karty gotowych elementów.

- Składanie gotowych elementów i naklejanie ich na kartce według instrukcji, tak aby kwiaty

znalazły się w wazonie.

- Odczytuje z rodzicem lub samodzielnie napis: Kwiaty dla Mamy i Taty. Przykleja go na pierwszej stronie laurki.

A ja siedzę szczęśliwa

w pokoju, gdzie lalka Rozalka,

zeszyty do pierwszej klasy,

atlasy…

Gdy w domu –

tatuś i mama,

nie jestem sama.

4.  Słuchanie wiersza Stanisława Grabowskiego Nie jesteś sam.

Mama biega po pokojach

ze ścierką,

z odkurzaczem,

z froterką.

Tata biega po pokojach

z fajką,

z książką

z pomysłami.

-  Rozmowa na temat wiersza.

-  Co robi mama?

- Co robi tata?

- Gdzie jest dziewczynka?

-  Dlaczego jest szczęśliwa?

5.  Zabawa ruchowo-naśladowcza Tata pracuje.

Tamburyn.

1. Dziecko porusza się w rytm tamburynu. Podczas przerwy w grze naśladują wykonywanie prac, o których mówi rodzic np. Tata pisze na komputerze; Tatatrzepie dywan; Tata myje samochód; Tata gra na skrzypcach ,Tata gotuje zupę, obiera ziemniaki…

6. Zabawa ruchowa Jadą goście.

Mamo! Mamo! klaszczą w swoje ręce,

Co, co, co? klaszczą w ręce rodzica,

Goście jadą. klaszczą w swoje ręce,

No to co? klaszczą w ręce rodzica,

Dzień dobry, dzień dobry. podają sobie ręce na powitanie,

Cmok, cmok, cmok. naśladują przesyłanie całusków, ze zwrotem głowy

na prawo, na lewo i na wprost.

Tato! Tato! Gesty takie same jak wyżej.

Co, co, co?

Goście odjeżdżają..

No to co?

Do widzenia, do widzenia.

Cmok, cmok, cmok.

7. Zabawa Halo? Mamusia?

Dziecko spaceruje po dywanie. Gdy rodzic krzyknie Jeden!, zatrzymuje się, podnosi rękę do ucha i głośno mówi do słuchawki: Halo? Mamusia? Gdy usłyszy Dwa!, mówi: Dzień dobry, Cześć Mamusiu ! z równoczesnym wyciagnięciem ręki jak do przywitania. Na Trzy! mówi Ojojoj! i trzyma się za głowę.

CZWARTEK

2. Karta pracy, cz. 4, s. 50-51.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Pokoloruj bukiet dla mamy. Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.

3. Śpiewanie piosenki Mój tata w połączeniu z efektami akustycznymi.

Drewniane łyżki, reklamówki, balon wypełniony kaszą, plastikowe butelki, metalowa łyżeczka, metalowy kubek, pokrywka.

Zwrotka I

Dziecko gra w rytmie ćwierćnut:

takty 1–2 uderzanie dłońmi o podłogę,

takty 3–4 uderzanie drewnianą łyżką o drewnianą łyżkę,

takty 6–7 gniecenie reklamówek,

takty 8–9 potrząsanie balonem wypełnionym garścią kaszy.

Refren:

takty 9–10 uderzanie plastikową butelką o butelkę,

takty 11–12 delikatne uderzanie łyżeczką w metalowy kubek,

takty 13–14 uderzanie drewnianą łyżką o pokrywkę,

takty 15–16 uderzanie wszystkimi dziwnymi instrumentami razem.

Zwrotka II i refren tak samo jak powyżej.

4. Karta pracy, cz. 4, s. 52.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Oglądanie obrazków. Odszukiwanie i zaznaczanie 10 różnic miedzy nimi.

5.  Podawanie rymów do słów: mama, tata.

Mama – rama, gama, tama, dama, lama…

Tata – wata, data, chata, łata, mata…

6. Nauka rymowanki dla mamy i jej wersji dla taty.

Dzieci powtarzają tekst rymowanki

Mamo, mamo – Tato, tato –

co ci dam? co ci dam?

To serduszko, które mam. To serduszko, które mam.

A w serduszku miłość jest. A w serduszku miłość jest.

Mamo, mamo – kocham Cię! Tato, tato – kocham Cię!

.

6. Jak przekazać rodzicom wiadomość, nie używając słów? -burza mózgów

Podajemy wiadomość, a dziecko je prezentuje, nie używając słów, np.

Przytul mnie, bo jestem smutny.

Pobaw się ze mną.

Kocham cię mamo, kocham cię tato.

7.Rozwiązanie zagadki o konwalii.

Dobrze ją znamy z prześlicznej woni,

kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).

-  Oglądanie i wąchanie bukiecika konwalii ogrodowych (lub leśnych).

- Rozmowa na temat konwalii.

- Jak wygląda roślina?

-  Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?

- Gdzie rosną konwalie?

-  Czy można je zrywać?

Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje

często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem

są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.

8. Obrazek z konwaliami dla taty i mamy wykonany techniką kirigami z koła.

- Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Potrzebne materiały: kolorowy kartonik (nie zielony) o wymiarach 15–20 cm, białe i zielone kartki, na których narysowane są koła: na białej osiem kół o wymiarze 3 cm, na zielonej –dwa koła o wymiarach 2 cm, klej, nożyczki.

-  Wycinanie kół. Złożenie wszystkich kół na połowę.

- Zagięcie zakładki za zielonym kole, odgięcie jej i odcięcie.

- Przesuniecie warstw koła.

-  Sklejanie po dwa białe koła, tak aby powstały dzwoneczki.

-  Naklejanie na kartonik liścia (lub 2 liści) konwalii.

- Wycięcie z zielonego papieru prostokąta (łodygi) i naklejenie go tak, aby łodyga wsunięta

była w liść.

-  Naklejenie na łodygę dzwoneczków kwiatów.

Inne propozycje:

https://www.youtube.com/watch?v=HwlXsmzL71Y

https://www.youtube.com/watch?v=2YNwPdWwrlM

https://dzieciakiwdomu.pl/2015/03/konwalie-kreatywnie.html

9. Zabawa Czy znamy imię mamy i taty?

Dziecko podają imiona rodziców, dzieli je na sylaby. Określa pierwsze i ostatnie głoski w ich

imionach.

Kartoniki z poznanymi literami

Układają z liter imiona rodziców, pamiętając, że rozpoczynają się one wielką literą.

10. Rozmowa na temat słowa serce.

Wycięty z czerwonego kartonu kształt ludzkiego serca.

Rodzic pokazuje dziecku serduszko wycięte z czerwonego kartonu i pyta:

- Z czym kojarzy się wam ten kształt?

-  Czym jest serce?

Serce jest mięśniem wielkości pięści. Jego szersza część skierowana jest ku górze, węższa

ku dołowi. Dzięki sercu w naszym ciele może krążyć krew.

- Do czego ludziom potrzebne jest serce?

- Czy tylko ludzie mają serca?

- Czy znacie jakieś przysłowia o sercu?

Np.:

Co w sercu to na języku.

Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

Serce nie sługa, nie zna co to pany.

PIĄTEK

1. Zabawa ruchowa Jak mama, jak tata.

Tamburyn.

Dziecko porusza się zgodnie z rytmem granym na tamburynie. Podczas przerwy

w grze i wypowiedziane przez rodzica hasło: Jak mama – dziecko naśladują czynności wykonywane przez mamę. Z kolei na hasło: Jak tata – czynności wykonywane przez tatę.

2. Karta pracy, cz. 4, s. 53.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków.

Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.

3.  Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Festyn.

-  Rozmowa na temat festynu.

-  Co to jest festyn?

- Z jakiej okazji organizuje się festyn?

-  Słuchanie opowiadania.

Książka (s. 78–81)

Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady

oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców

– minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej

nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca.

– Brawo! – krzyczała Ada.

– Tato! Tato! – dopingował Olek.

Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks. Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania.

Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu

minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne

trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie.

– Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata.

– To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama.

Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie.

Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli

starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już

leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców.

– Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek.

– To są jajka sadzone – stwierdziła Ada.

Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe

sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami, kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek.

Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami.

Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała wierszyk:

Gdy na Księżyc się wybiorę,

to spakuję do walizki

moją mamę oraz tatę,

bo nie mogę zabrać wszystkich.

Z mamą będę liczyć gwiazdy

i rysować złote słońce,

z tatą zrobię prawo jazdy

na talerze latające.

Na Księżycu dom postawię

i dla mamy kwiat w ogrodzie,

tacie gwiezdną dam golarkę,

by się mógł ogolić co dzień.

Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane,

zabierz tatę oraz mamę!

Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej

wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer.

– Wygrywa los z numerem 1865!

– Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek.

– Mamy szczęście! – pisnęła Ada.

Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody pocieszenia w postaci książek.

– Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama.

– Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata.

Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.

-  Rozmowa na temat opowiadania.

- Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?

- Kto z rodziny Ady przybył na festyn?

- Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?

- Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?

- W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?

- Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?

- Jakie nagrody przygotowały dzieci?

- Czym częstowali się goście?

- O kim Ada recytowała wiersz?

-  Czym zakończył się festyn?

,

4. Rozmowa na temat rodziny.

-  Czym zajmuje się nauka zwana genealogią? (Zajmuje się badaniem więzi rodzinnych między ludźmi na podstawie zachodzącego między nimi pokrewieństwa i powinowactwa.

Przedmiotem zainteresowania genealogii są wybrane rodziny i rody, ich pochodzenie, historia oraz wzajemne relacje rodzinne i losy poszczególnych członków rodziny).

- Kim są krewni, a kim powinowaci?(Krewni to członkowie najbliższej rodziny, mający wspólnego przodka, np. mama/tata – córka/syn, babcia/dziadek – wnuki, siostra – brat; powinowaci to członkowie rodziny, których nie łączą więzy krwi, np. żona – rodzice męża).

- Czym zajmuje się genealog?(Zbiera historie rodzinne, fotografie, dokumenty potwierdzające narodziny i śmierć krewnych, i powinowatych zwane metrykami).

-  Co to jest metryka? (dokument potwierdzający narodziny i śmierć) każdy z nas ma taką metrykę, na której jest napisane, kiedy się urodziliśmy, kto jest naszymi rodzicami.

-  Co to jest drzewo genealogiczne?(Drzewo genealogiczne to sposób przedstawiania powiązań pomiędzy daną osobą i jej przodkami).

5. Kończenie wypowiedzi rozpoczętych przez rodzica:

Mama mojej mamy lub mojego taty to… (babcia)

Tata mojej mamy lub mojego taty to… (dziadek)

Mama mojej babci lub mojego dziadka to… (prababcia)

Tata mojej babci lub mojego dziadka to… (pradziadek)

Siostra mojej mamy lub mojego taty to… (ciocia)

Brat mojej mamy lub mojego taty to… (wujek)

Córka mojej cioci lub mojego wujka jest moją… (kuzynką)

Syn mojej cioci lub mojego wujka jest moim… (kuzynem)

Inne propozycje wierszy i piosenek na Dzień Mamy i Dzień Taty

Słuchać mamy to zaleta,

którą każdy ceni,

ale nadmiar zależności

chyba pora zmienić.

Sama umiesz zapiąć guzik –

nie musi już mama,

pewnie znowu ci pomoże,

ale możesz sama!

Chętnie ci uczesze włosy,

buty zasznuruje,

jak myć zęby prawidłowo

zawsze pokazuje.

A ty naucz się dokładnie

to wszystko powtórzyć,

a przy stole grzecznie spytaj,

jak widelca użyć.

Zapamiętaj dobre rady,

ważne, mądre słowa,

lecz na większą samodzielność

musisz być gotowa!

.

Dziś Dzień Taty – mówi mama.

– Czy pomysły jakieś macie?

Nie wypada, abym sama

wyprawiała święto tacie…

Krzyś uśmiecha się do mamy.

– Mamy z Anią świetne plany!

Po śniadaniu, na trzepaku,

będzie popis akrobatów.

Potem – wyścig rowerami!

My, niestety, go przegramy,

dla zwycięzcy są nagrody,

– choćby Ani pokaz mody.

No, i zanim tata zaśnie,

poczytamy tacie baśnie…

Krzyś i Ania są szczęśliwi.

– To się dzisiaj tatuś zdziwi!

Tylko mama zamyślona,

trochę smutna, jak nie ona…

Wreszcie wzdycha głośno na to:

– Też bym chciała dziś być… tatą!

Piosenki:

https://www.youtube.com/watch?v=t7koX6Y_e3A

https://www.youtube.com/watch?v=j09kDRPi3tE

https://www.youtube.com/watch?v=j09kDRPi3tE

https://www.youtube.com/watch?v=RvHfN-4Va4g

                                                                                  Pozdrawiamy i życzymy miłej zabawy

Panie z grupy Misie

https://www.youtube.com/watch?v=mTSUSkSgvE4

Rysunek gotowy? Posłuchaj nagrania jeszcze raz i powtórz słówka wskazując na poszczególne elementy na obrazku:

roof (ruf)

door

window (łindoł)

chimney (czimnyi

sky (skaj)

sun (san)

cloud (klałd)

grass

flower (flałer)

tree (tri)

Jeśli wykonaliście to zadanie zapraszam do kolejnego. Posłuchaj tej piosenki: House Song

https://www.youtube.com/watch?v=jUNTMKpoLAI

Does your house have a roof? (łączymy dłonie nad głową tworząc dach)

Does your house have walls? (rysujemy w powietrzu prostokąt)

Does your house have windows? (rysujemy w powietrzu okno)

Does it have a door? (imitujemy ruchem otwieranie drzwi)

Here's the roof and the walls

Here are the windows

And here's the door

Is your house very big? (zakreślamy w powietrzu duże koło)

Is your house very small? (rysujemy palcem w powietrzu małe kółeczko)

Is your house very short? (pokazujemy gestem „niski”)

Or is it very tall (pokazujemy gestem „wysoki”)

This is big

This is small

This is short

and this is tall

Is your house made of concrete? („mieszamy” beton)

Is your house made of bricks? („układamy” cegły jedna na drugą)

Is your house made of wood? (pokazujemy dłonią długą deskę)

Or is it made of sticks? (krzyżujemy dwa palce imitując patyki)

This is concrete

these are bricks

this is wood

and these are sticks.

Spróbuj zaśpiewać piosenkę samodzielnie i pokazać ją za pomocą gestów.

Trzecie zadanie na dziś to wykonanie zadań z kart pracy:

Tracing pages – rysowanie po śladzie.

Dopasuj mieszkańca do jego domku.

https://www.youtube.com/watch?v=toHxCZxUjac

Dzieci wymieniają po kolei zwierzęta mieszkające na łące.

3. Zachęcam aby zajrzeć na stronę internetową „Świat przedszkolanki”, są tam dostępne materiały odnośnie tematu łąka, obrazki zwierząt oraz karty pracy do druku, poniżej przekazuję link:

http://swiatprzedszkolanki.pl/?p=612

4. Dzielenie nazw zwierząt na sylaby: motyl, biedronka, żaba, bocian, żuk, trawa, kwiaty, ślimak, zając, osa, pszczoła, mucha.

5. Ćwiczenia oddechowe Kropki biedronki.

Przygotowujemy dla dziecka: kontur biedronki (bez kropek), siedem czarnych kropek (kół), słomka.

N. kładzie przed dzieckiem sylwetę biedronki i prosi, aby za pomocą słomki przeniosło kropki/koła na jej sylwetę.

Biedronkę i kropki możemy wykorzystać również do zabawy matematycznej, rodzic mówi ile biedronka ma kropek a dziecko układa lub rodzic układa kropeczki a dziecko liczy, możemy też położyć na jednym skrzydełku więcej a na drugim mniej kropek i dziecko określa gdzie jest więcej kropeczek.

6. Zabawa z pokazywaniem Lata mucha.

Rodzic recytuje rymowankę, a dziecko głaszczą części ciała wymienione w rymowance:

Lata mucha koło ucha,

lata bąk koło rąk,

lecą ważki koło paszki,

lata pszczoła koło czoła,

lata mucha koło brzucha,

lecą muszki koło nóżki,

biegną mrówki koło główki,

pełznie gąsienniczka koło policzka.

7. Zabawa z pokazywaniem Wianek dla mamy.

Dzieci pokazują ruchem słowa opowiadania :

Dzieci:

Na majowej łące rosną różnokolorowe kwiaty, unoszą dłonie od podłogi w górę,

pachnące maki, konwalie, fiołki i rumianki. unoszą dłonie do nosa, robią wdech nosem,

Dzieci przyszły na łąkę maszerują w miejscu

i nazrywały kwiatów, wykonują ruch zrywania kwiatów,

z których uplotły wianek dla mamy. robią młynek przedramionami przed sobą,

Zaniosły mamie niespodziankę, maszerują w miejscu, łączą dłonie na wysokości piersi, a mama uśmiechnęła się i mocno przytuliła. splatają ręce na wysokości ramion

8. Ćwiczenia językowe Czerwony jak…

potrzebne: kolorowe karteczki, kapelusz/woreczek/pojemnik do losowania

Dzieci losują karteczkę, a następnie podają nazwy przedmiotów, roślin, zwierząt, które kojarzą im się z tym kolorem, np. czerwony jak jabłko. Mogą również wymyślać nazwy nowych kolorów, odwołując się do swoich doświadczeń, np. kolor malinowy, kolor plażowy.

9. Rozwiązywanie zagadek.

Ma długie nogi i dziób czerwony,

wrócił niedawno z dalekiej strony.

Z żabkami raczej niechętnie gada,

taka to jego największa wada! (bocian)

Skaczą zielone po majowej łące,

ogrzewa je ciepłe, wesołe słońce. (żaby)

Wolno sunie, hen przed siebie,

nie poprosi o domek ani mnie, ani ciebie.

Ma go ciągle na sobie,

nie służy tylko ku ozdobie. (ślimak)

Gdy zaświeci słonko

nad majową łąką,

wesoło latają

i kolorowe jak one

kwiaty odwiedzają. (motyle)

Z łąki do bukietów trafiają,

i piękny, czerwony kolor mają. (maki)

10.Zabawa ruchowa Ślimak.

Dzieci recytują rymowankę i rysują razem z rodzicem spiralną skorupę ślimaka palcem wskazującym, np. na dywa­nie, w powietrzu, na plecach kolegi (koleżanki).

Ślimak, ślimak, wystaw rogi,

dam ci sera na pierogi.

Jak nie sera, to kapusty

– od kapusty będziesz tłusty.

11. Zespół Dziecięcy Fasolki- Motyle na łące

https://youtu.be/bMLsDqD86-E

12. Zabaw ruchowa „Motylki”

https://www.youtube.com/watch?v=NFvfoCdPQWU

13. „Bajeczka o motylku”

czyli jak z gąsienicy powstał piękny motyl

Podejdźcie dzieci do mnie na chwileczkę,
opowiem wam zaraz krótką bajeczkę.
O motylku kolorowym zaraz się dowiecie,
co się zastanawiał skąd się wziął na świecie?
A teraz słuchaj uważnie drogi kolego,
Bo wszystko zaczęło się dnia pewnego,
Gdy motyla mama jajeczka na listkach składała
I nikomu się zbliżyć do nich nie pozwalała.
Z tych małych jajeczek gąsienice się powykluwały,
I listki dookoła ciągle obgryzały,
Bo głodomory z nich były niebywałe
i zawsze brzuszki lubiły mieć napęczniałe.
Gdy urosły już odrobinę, to postanowiły odpocząć chwilę.
Znalazły pod gałązką zakątek mały,
gdzie dookoła kokonem się poowijały.
I tak w tym kokonie przez tygodni kilka,
siedziała sobie poczwarka motylka.
Aż w końcu kokon popękał wszędzie,
I zaraz z niego motylek będzie.
Wyszedł powoli, nóżki rozprostował,
Zaczął nagle latać, w powietrzu „szybował”
A potem kolorowe skrzydełka wystawił do słonka
Motylków zaraz będzie cała pełna łąka.
Czy teraz już kochane dzieci wiecie,
Skąd motylki borą się na tym świecie?

14. Praca plastyczna „Biedronka”

http://krokotak.com/2019/03/ladybug/

15. Ćwiczenia grafomotoryczne „Motyl”, poprawiamy po śladzie o kolorujemy

http://bystredziecko.pl/cwiczenia-grafomotoryczne-motyl/

Zachęcam do lepienia zwierzątek z plasteliny, rysowania i kolorowania.

Pozdrawiay serdecznie i ściskamy Paulina Sieńczak, Klaudia Dadej